-
- Aecjusz (390–454) – tragiczny koniec „ostatniego Rzymianina”
- Agostino Chigi (1466–1520) - finansowy geniusz, wielbiciel wystawnego życia i sztuki
- Alaryk (370–411) – odwet lekceważonego sojusznika, czyli cios wymierzony w samo serce imperium
- Alberyk II (909? – 954) – pogromca własnej matki i książę Rzymu
- Alessandro Algardi (1598–1654) – niedoceniony mistrz sztuki barokowej
- Andrea Pozzo (1642–1709) – mistrz malarskiej iluzji
- Andrea Sansovino (ok. 1467–1529) – ten, który umiał ożywić zmarłych
- Annibale Carracci (1560–1609) - prostolinijny odludek w świecie rzymskiego splendoru
- Antinous (ok. 110–130) – młodzieniec, dla którego cesarz stracił rozum
- Antiveduto Grammatica (1571–1626) – specjalista od głów o nietuzinkowym imieniu
- Antoniazzo Romano (1430? – 1512?) – wybitny podglądacz wielkich mistrzów
- Antonio Barberini (1607–1671) – jeden z trzech „muszkieterów” Urbana VIII
- Antonio Canova (1757–1822) - przez współczesnych wychwalany, przez potomnych lekceważony
- Antonio Raggi (1624–1686) – drugie ręce mistrza Berniniego
- Apollo Belwederski – najdoskonalsze dzieło sztuki spośród wszystkich dzieł antyku
- Apollo i Dafne Berniniego – kamień miłością ożywiony
- Arianizm – kłopotliwy dla Kościoła spór o miejsce Syna Bożego
- Armando Brasini (1879–1965) – kreator architektury bombastycznie udrapowanej
- Artemisia Gentileschi (1593–1653) – malarka niekobieca, poniżona i zapomniana na stulecia
- Attyla (ok. 400–453) – boski bicz i postrach Rzymu, postać między mitem a faktem
- Awentyn – miejsce spokoju, harmonii i duchowego wzbogacenia
- Baciccio (1639–1709) – twórca nieba i piekła na ziemi
- Baptysterium San Giovanni in Laterano – wypełniona wodą kolebka chrześcijaństwa
- Barberini – recepta na nieśmiertelność
- Bartolomeo Ammannati (1511–1592) – początki świetnej kariery wielkiego włoskiego manierysty
- Beatrice Cenci (1577–1599) - ojcobójczyni przez rzymian rozgrzeszona, przez miasto upamiętniona
- Benito Mussolini (1883–1945) – następca cesarzy; charyzmatyczny i uwielbiany wódz
- Bitwa przy moście Mulwijskim – starcie dobra ze złem, ale czy na pewno
- Bronzino (1503–1572) – wysubtelniony, wyrafinowany i tajemniczy
- Buona ventura Simona Voueta – opłakane skutki wróżenia z ręki
- Camillo Pamphilj (1622–1666) – artyzmem przesiąknięta ekspiacja papieskiego bratanka
- Camillo Rusconi (1658–1728) – mało znany geniusz przełomu wieków
- Campo de’Fiori – pole pełne kwiatów, krwawych rzezi i straganów
- Caravaggio (1571–1610) - subtelny interpretator Biblii i pospolity przestępca
- Carlo Maderno (1556–1629) – architekt rozchwytywany, pracowity i utalentowany
- Carlo Maratti (1625–1713) – znakomity portrecista i ojciec równie znakomitej córki
- Carlo Rainaldi (1611–1691) – architekt o zamiłowaniu do muzyki
- Carlo Saraceni (1579–1620) – twórca między weryzmem a idealizmem
- Casina kardynała Bessariona – domek letniskowy z czasów renesansu
- Casino dell’Aurora – perełka sztuki przedsiębiorczego papieskiego nepota
- Casino di Villa Doria Pamphilj - symbol statusu społecznego i narzędzie międzyrodowych rywalizacji
- Casino Ludovisi – kardynalska sielanka na obrzeżach miasta
- Cesare Borgia (1476–1507) – papieski potomek, którego bał się cały świat
- Cesarz Antonin Pius (86–161) – gospodarz bogobojny, rozsądny i sprawiedliwy
- Cesarz Domicjan (51–96) - wielki budowniczy i znienawidzony przez senat despota
- Cesarz Hadrian (76–138) – podróżnik i miłośnik kultury greckiej
- Cesarz Honoriusz (384–423) – ten, który pozwolił na zrabowanie Rzymu
- Cesarz Karakalla (188–217) – brutalny wariat czy ofiara propagandy?
- Cesarz Kommodus (161–192) – nieszczęsny syn wielkiego ojca
- Cesarz Maksencjusz (278–312) – ciemiężca czy ofiara czarnej legendy
- Cesarz Marek Aureliusz (121–180)– filozof na cesarskim tronie
- Cesarz Nerwa (30–98) – władca roztropny, łagodny i mądry
- Cesarz Romulus Augustulus (ok. 463–ok. 536) – ostatni cesarz imperium zachodniego i ... nic więcej
- Cesarz Septymiusz Sewer (145–211) – ten, który z armii uczynił wiodącą siłę w państwie
- Cesarz Teodozjusz Wielki (347–395) – ten, który z imperium romanum stworzył imperium christianum
- Cesarz Trajan (53–117) – rzymski władca idealny: waleczny, szczodry i z senatem dobrze żyjący
- Cesarz Tytus (39–81) – pogromca Jerozolimy i kochanek Bereniki
- Cesarz Walentynian III (419–455) – żałosny bunt lekceważonego władcy
- Cesarzowa Domicja Longina (53?–128?) – szanowana i potępiana, czyli los żony ostatniego Flawiusza
- Cesarzowa Helena – od karczmarki do świętej, czyli jak rodzą się legendy
- Cesarzowa Julia Domna (150/160? – 217) - ambitna władczyni i nieszczęśliwa matka
- Chigi – wzloty i upadki potężnego rodu
- Chory Bachus Caravaggia – artysta w przebraniu czy może coś znacznie więcej?
- Circus Maximus – ulubione miejsce starożytnych rzymian; wyścigi, zakłady i loterie
- Città Universitaria – chluba faszystów: między akademickim monumentalizmem a racjonalizmem
- Cosimo Fancelli (1618–1688), wielki, acz drugorzędny mistrz rzymskiego baroku
- Dama z jednorożcem Rafaela – wizerunek dziewicy cnotą naznaczonej
- Daniele da Volterra (1509–1566) – skazany na wielowiekowe pośmiewisko
- Dawid Berniniego – rzeźba o sile wiary i pokory świadcząca
- Dawid z głową Goliata Caravaggia – zwycięzca pogrążony w smutku
- Dirck van Baburen (ok. 1592|93–1624) – krótkie, intensywne życie caravaggionisty z Północy
- Dom Młodzieży Faszystowskiej Luigiego Morettiego – nowa architektura na nowe czasy
- Dom Szermierki Morettiego – perła architektury nowoczesnej
- Domenichino (1581–1641) - rzymski wzlot i neapolitański upadek małego Dominika
- Domenico Fontana (1543–1607) - wybitny architekt przedsiębiorczego papieża
- Domenico Guidi (1625–1701) - czyli Bernini we francuskim stylu
- Donacja Konstantyna – jedno z największych fałszerstw w dziejach świata
- Donato Bramante (1444–1514) – sławetny burzyciel, który zmienił oblicze Rzymu
- Dynastia teodozjańska (379–455) – na wskroś chrześcijańska, acz zmarginalizowana i słaba
- Edykt mediolański (313 rok) – dokument nie taki znowu nowy i przełomowy
- Ekstaza św. Teresy Berniniego – hymn na temat cielesnego z Bogiem zjednoczenia
- Ercole Ferrata (1610–1686) - naśladowca o nieprzeciętnym talencie
- Farnese - triumf nepotyzmu
- Ferdinando de Medici (1549–1609) – kardynał stroniący od papieskiej niełaski i miłośnik antyku
- Fontana dei Catecumeni - kawiarnia pod gołym niebem
- Fontana dei Dioscuri – monument czasów nowożytnych z antycznych części zlepiony
- Fontana dei Quattro Fiumi – symbol wielkości Kościoła katolickiego i rodu Pamphilj
- Fontana del Mascherone di Santa Sabina – urokliwy, acz niedoceniony rzymski maszkaron
- Fontana del Mascherone przy via Giulia – poetyckie piękno zaklęte w kamień
- Fontana del Moro – afrykańska egzotyka w centrum miasta
- Fontana del Nettuno – zbiornik wody przekształcony w elegancką fontannę
- Fontana del Prigione – a gdzie ten więzień?
- Fontana dell'Acqua Felice (Fontana del Mosè) – zakamuflowany papieski pomnik
- Fontana dell’Acqua Paola – pomnik chwały papieża Pawła V i rodu Borghese
- Fontana della Rotonda – dzieło papieskich ambicji i wytrwałości
- Fontana della Terrina – od kosza na śmieci do gigantycznej teryny na zupę
- Fontana delle Amfore – malowniczy relikt czasów faszystowskich
- Fontana delle Tartarughe - czyli spiesz się powoli
- Fontana di Marforio – peregrynacje antycznego posągu
- Fontana di Piazza Colonna – wielki zamysł i skromna realizacja
- Fontana di Piazza Mastai – fontanna stara czy nowa, oto jest pytanie
- Fontana di Trevi – symbol dolce vita i największa atrakcja Rzymu
- Fontane di Piazza San Pietro – wodne fajerwerki na Placu św. Piotra
- Fontanny na Piazza Farnese – antyczne wanny w służbie rodu Farnese
- Foro Italico – enklawa kultu Mussoliniego i jego imperium
- Forum Augusta – kompleks ku czci religijnej i własnej
- Forum Boarium – starożytne miejsce handlu i kultu
- Forum Cezara – dyskretne ambicje dyktatora, czyli plac własnej czci
- Forum Nerwy – niedokończone dzieło wyklętego cesarza
- Francesco Barberini (1597–1679) – papieski nepot, miłośnik sztuki i obrońca Galileusza
- Francesco Borromini (1599–1667) – nieufny melancholik i ekstrawagancki architekt
- Francesco Cavallini (1640–1703) - rzeźbiarz girland i rozkołysanych świętych
- Francesco Maria del Monte (1549–1626) - kardynał pełen pasji dla alchemii, muzyki i malarstwa
- Francesco Mochi (1580–1654) – odsunięty, zapomniany, niepocieszony
- Gal zabijający żonę – czyli pochwała honorowej, samobójczej śmierci
- Galileusz (1564–1642) – ten, który ośmielił się szydzić z papieża
- Galla Placydia (390–450) – niezwykła kobieta, warta tyle, co kilka ton zboża
- Genzeryk (ok. 390–477) – Wandal, który rzucił Rzym na kolana
- Gerrit (Gerard) van Honthorst (1590–1656) – wstrzemięźliwy malarz nokturnowy
- Giacomo della Porta (1533–1602) - autor rzymskich fontann i najsłynniejszej fasady w dziejach sztuki
- Gian Lorenzo Bernini (1599–1680) – porywczy, arogancki i genialny ulubieniec papieży
- Giordano Bruno (1548–1600) – długie życie po życiu męczennika myśli niepokornej
- Giovanni Battista Maini (1690–1752) – elegancja późnego baroku
- Giovanni Lanfranco (1582–1647) – malarz Kościoła triumfującego
- Giulia Farnese Orsini – czarnooka i czarnowłosa papieska metresa
- Giuliano Finelli (1602–1653) - rzeźbiarz koronek, listków i kołnierzyków, ale nie tylko
- Giuseppe Cesari (1568–1640) – ongiś rozchwytywany, dziś zapomniany ulubieniec papieży
- Grupa Laokoona – dramatyczna historia jednego ramienia i jego braku
- Guercino (1591–1666) – krótka kariera papieskiego wybrańca w Rzymie
- Guido Reni (1575–1642) – hazardzista o subtelnych manierach
- Habakuk z aniołem Berniniego, czyli historia tajemniczej podróży do jaskini lwa
- Hadrianeum – duch boskiego Hadriana w świątyni pieniądza
- Herkules – nieustraszony i niezbyt błyskotliwy opiekun Rzymu
- Herodiada z głową Jana Chrzciciela – femme fatale czasów baroku
- Historia Eneasza Pietra da Cortony – czyli gdzie papież poszukiwał swych korzeni
- Honoria (418–455?) – emancypantka czy narzędzie politycznych kalkulacji?
- Imperia Cognati, czyli najsławniejsza kurtyzana renesansowego Rzymu
- Izajasz Rafaela – jak jeden wielki drugiego wielkiego naśladował
- Jacopo Sansovino (1486–1570) – w Rzymie niedoceniony, w Wenecji rozsławiony
- Jan Chrzciciel Bronzina – między zimnym erotyzmem a wyrafinowaną dewocją
- Jan Chrzciciel Caravaggia – dzieło sztuki, świętokradztwo czy dziecięca pornografia?
- Judyta i Holofernes Caravaggia– wyrafinowana mieszanka przemocy i pożądania
- Kaplica Carafy – miejsce renesansowe w każdym calu
- Kaplica Cerasich – zderzenie dwóch artystycznych osobowości
- Kaplica Chigich – skarbnica doznań estetycznych i emocji religijnych
- Kaplica Contarellich – miejsce, gdzie zaskoczony Mateusz odnajduje swą życiową drogę
- Kaplica del Monte – miejsce stylistycznie wyważone i powściągliwe
- Kaplica kardynała Bessariona – pośmiertne przesłanie polityczno-religijne
- Kaplica Męczeństwa św. Piotra (Tempietto) – do życia przywrócony antyk
- Kaplica Piety (Cappella della Pietà) w kościele San Pietro in Montorio – ożywczy powiew niderlandzkiej sztuki
- Kaplica Polet – pomnik kontrreformacyjnych cnót francuskiego handlarza winem
- Kaplica Rospigliosi-Pallavicini – pośmiertny akord wielkiej rzymskiej dynastii
- Kaplica Spada – antenaci, czyli kapitał nie do przecenienia
- Kardynał Bessarion (1403?–1473) – ten, który chciał ratować Konstantynopol
- Kardynał Flavio Chigi (1631–1693) – prawdziwy dandys i rzymski trendsetter
- Kardynał Innocenzo Ciocchi del Monte (1532–1577) – papieski faworyt o kryminalnych inklinacjach
- Kardynał Paolo Camillo Sfondrati (1560–1618) – w pogoni za świętością
- Karol Boromeusz (1538–1584) – nietuzinkowy nepot, krytyk i święty Kościoła
- Katakumby św. Agnieszki – pochówek w cieniu sławnej męczennicy
- Koloseum – cesarska odpowiedź na społeczne zapotrzebowanie
- Kolumna Marka Aureliusza – pamiątka po cesarzu mądrym, roztropnym i dzielnym
- Kolumna Niepokalanego Poczęcia – antidotum na herezje i błędy czasów współczesnych
- Kolumnada Berniniego – dla umocnienia wiary, oświecenia i przekonania niewiernych
- Koncert van Honthorsta – wspólne śpiewanie czy może peregrynacje syna marnotrawnego?
- Konstantyna – cesarska córka i enigmatyczna święta
- Kościół Dio Padre Misericordioso – klejnot architektury współczesnej pośród bezdusznego blokowiska
- Kościół Il Gesù – skromność przerodzona w przepych, czyli olśniewający salon jezuitów
- Kościół Sacro Cuore di Cristo Re, czyli początek nowej ery architektury sakralnej
- Kościół San Carlo al Corso – przepych i okazałość dla orędownika ubóstwa
- Kościół San Carlo alle Quattro Fontane – zbudowany z nadziei i rozczarowania
- Kościół San Giacomo in Augusta – pielgrzymi przybytek dla ducha i ciała
- Kościół San Girolamo dei Croati – tu, gdzie Hieronim debatuje i naucza
- Kościół San Lorenzo fuori le mura – bazylika pielgrzymia o godnym podziwu pięknie
- Kościół San Lorenzo in Fonte – miejsce uwięzienia i cudownego nawrócenia
- Kościół San Lorenzo in Lucina – tam, gdzie Jezus z radością ulatuje do nieba
- Kościół San Lorenzo in Miranda – święty diakon w pogańskiej świątyni
- Kościół San Lorenzo in Piscibus – opustoszały i zmodernizowany, a przecież przejmujący
- Kościół San Marcello al Corso – przybytek pięknych pomników nagrobnych
- Kościół San Marco – tu, gdzie Wenecjanie pozostawili swój artystyczny ślad
- Kościół San Nicola da Tolentino – miejsce, gdzie augustianie rozdawali swe chlebki
- Kościół San Nicola in Carcere – kościół wzniesiony na pogańskim kulcie
- Kościół San Pietro in Montorio – miejsce artystycznej i religijnej kontemplacji
- Kościół San Pietro in Vincoli – pielgrzymka do cudownych kajdan i równie cudownego Mojżesza
- Kościół San Rocco – przybytek biednych, chorych i odrzuconych
- Kościół San Saba – miejsce duchem średniowiecza przesiąknięte
- Kościół San Stefano Protomartire – śladami kultu św. Szczepana w Rzymie
- Kościół San Stefano Rotondo – dom Boży światłem i cierpieniem nasączony
- Kościół San Vitale – wczesne chrześcijaństwo i jezuicka propaganda przy ruchliwej arterii miejskiej
- Kościół Sant’Agata dei Goti – miejsce heretyckich obrządków
- Kościół Sant’Agnese fuori le mura – duchowa idylla na obrzeżach miasta
- Kościół Sant’Agnese in Agone – teatr zmysłów i mauzoleum pamięci
- Kościół Sant’Andrea al Quirinale – najdoskonalsza budowla genialnego Berniniego
- Kościół Sant’Andrea Catabarbara – cenny podarunek barbarzyńskiego wodza
- Kościół Sant’Andrea della Valle – fundacja pełna przepychu i elegancji
- Kościół Sant’Andrea delle Fratte – tu, gdzie pośmiertnie Bernini zmaga się z Borrominim
- Kościół Sant’Apollinare – świątynia po „przejściach”
- Kościół Sant’Ignazio di Loyola – przestrzeń iluzji i optycznego złudzenia
- Kościół Sant’Ivo alla Sapienza – wyrafinowany dowód architektonicznego geniuszu
- Kościół Santa Balbina – oddech antyku z dala od turystycznych szlaków
- Kościół Santa Bibiana – oaza sztuki w miejskiej dżungli
- Kościół Santa Caterina da Siena a Magnanapoli – powiew sztuki Berniniego
- Kościół Santa Cecilia – wczesne średniowiecze w barokowo-rokokowym sosie
- Kościół Santa Constanza – mało znana perełka sztuki wczesnochrześcijańskiej
- Kościół Santa Maria dei Miracoli – świątynia witająca i strzegąca pielgrzymów
- Kościół Santa Maria del Popolo – skarbnica sztuki i mauzoleum rodowej dumy
- Kościół Santa Maria della Vittoria – sztuka barokowa w natarciu
- Kościół Santa Maria di Loreto – z wizytą u pięknych męczenniczek
- Kościół Santa Maria in Aquiro – na tropie naśladowców i kontynuatorów Caravaggia
- Kościół Santa Maria in Cappella – średniowiecze na nowo przywrócone
- Kościół Santa Maria in Domnica – miejsce, gdzie Maria chwytana jest za stopę
- Kościół Santa Maria in Monserrato – miejsce spoczynku dwóch papieży o sławetnej reputacji
- Kościół Santa Maria in Montesanto – strażniczka placu, świątynia elegancka, harmonijna i wyważona
- Kościół Santa Maria Portae Paradisi – miejsce bramie do raju podobne
- Kościół Santa Prisca – świątynia o pogańskich podziemiach i fascynującej chrześcijańskiej patronce
- Kościół Santa Pudenziana – spotkanie ze sztuką późnej starożytności
- Kościół Santa Sabina – piękno stworzone z kamieni, światła i modlitwy
- Kościół Santi Cosma e Damiano – sławny dzięki mozaikom i świętym lekarzom
- Kościół Santi Quattro Coronati – tam, gdzie panuje mistyczna aura średniowiecza
- Kościół Santissimi Nomi di Gesù e Maria – emocjonujący teatr śmierci w kościelnym wnętrzu
- Krystyna Wazówna (1626–1689) – znaczący, acz uciążliwy papieski gość
- Kwadratowe Koloseum – między propagandą a magią
- La Fornarina Rafaela – tajemnicza wybranka serca czy może...
- Legenda św. Krzyża Antoniazza Romano – cudowność opowiedziana na renesansowy sposób
- Liutprand z Cremony (920? – 972?) – kronikarz złośliwy, tendencyjny i stronniczy
- Ludovico Ludovisi (1595–1632) – rzutki papieski nepot i wielbiciel antyku
- Luigi Moretti (1907–1973) – architekt racjonalista, faszysta i postmodernista
- Łowy Diany Domenichina – obraz o podglądaniu i jego opłakanych skutkach
- Łuk Janusa – tajemniczy obiekt o czterech fasadach
- Łuk Srebrników (Arco degli Argentari) – miejsce wymazanej pamięci
- Łuk triumfalny cesarza Konstantyna – antyczny przykład artystycznego recyklingu
- Łuk triumfalny cesarza Tytusa – wykute w kamieniu wspomnienie triumfu i klęski
- Łuk triumfalny Septymiusza Sewera – symbol rzymskiej ekspansji i dynastycznych ambicji
- Madonna del Parto Jacopa Sansovina – między świętą a dziewką
- Madonna delle mani – dzieło niestosowne, zniszczone i na nowo odnalezione
- Madonna Loretańska Caravaggia – świętość brudnych, szorstkich stóp
- Madonna z Dzieciątkiem i św. Anną Andrei Sansovina – dzieło opiewane przez poetów
- Madonna z Dzieciątkiem i św. Anną Carla Saraceniego – scena z życia domowego i... gołąb
- Madonna z Dzieciątkiem objawiająca się św. Wawrzyńcowi Giovanniego Lanfranco
- Madonna z Dzieciątkiem, świętym Janem Chrzcicielem i świętą Anną Bronzina – czyli pieśń o miłości skazanej na cierpienie
- Madonna z Jezusem i św. Anną Caravaggia – dzieło na przekór i wbrew sobie
- Mały Awentyn – w poszukiwaniu antycznego i wczesnochrześcijańskiego Rzymu
- Marcela (ok. 325–410) – dociekliwa erudytka z Awentynu
- Marcello Piacentini (1881–1960) – wychwalany i krytykowany kreator Rzymu doby faszyzmu
- Maria Klementyna Sobieska (1701–1735) między rzeczywistością a marzeniem
- Marozja (892? – 936?), „piękna jak bogini i ognista jak dziewka”
- Marsz na Rzym, czyli polityczny cud 28 października 1922 roku
- Mauzoleum cesarzowej Heleny – czyli jak pogodzić chrześcijaństwo z kultem cesarza
- Mauzoleum na Janikulum (Mausoleo Ossario Garibaldino) – walka o pamięć narodową
- Męczeństwo św. Mateusza Caravaggia – śmierć wśród gapiów i przerażonych przechodniów
- Męczeństwo św. Piotra Caravaggia – obraz o banalności zła
- Melozzo da Forlì (1438–1494) – ten, który wprowadził do Rzymu delikatny powiew renesansu
- Michał Anioł (1475–1564), malarz z przymusu – boski, acz nieszczęśliwy
- Miłość niebiańska i miłość ziemska Giovanniego Baglionego – cnota w walce z grzechem
- Mitraizm, Mitra, mitrea – tajemnicze misterium o wielkiej popularności
- Mojżesz Michała Anioła – pozostałość dzieła tragicznego
- Monofizytyzm – czyli rozpad chrześcijańskiej jedności
- Mozaiki w kościele Santa Pudenziana – jak Dobry Pasterz stał się prawodawcą
- Muzykujące anioły Melozza da Forlì – Chrystus wśród śpiewu, muzyki i tańca
- Nagi Chrystus Michała Anioła – w cudowny sposób zduplikowany
- Narcyz przy źródle Caravaggia – tragedia niespełnionej miłości, a może opowieść o istocie sztuki
- Nawrócenie św. Pawła Caravaggia – jak Szaweł staje się Pawłem
- Nepotyzm – system uświęcony, sprawdzony i nad wyraz skuteczny
- Niewierny Tomasz Guercina – a jaka jest siła Twojej wiary?
- Obelisk Antinousa (Pinciano) – peregrynacje obelisku o „grzesznej” proweniencji
- Obelisk Flaminio – wojenny łup; chluba miasta, cesarza i papieża
- Obelisk Macuteo – boskie wsparcie dla cesarza, papieża i ludu rzymskiego
- Obelisk Minerveo, czyli triumf słonia nad dominikańskimi psami
- Obelisk Mussoliniego – pomnik narodowej amnezji
- Obelisk Vaticano – granitowy świadek historii
- Odoaker (433–493) – upadek imperium, czyli jak inteligentny analfabeta stał się rzymskim królem
- Olimpia Maidalchini (1591–1657) – nad wyraz zaradna papieska szwagierka
- Ołtarz Pokoju (Ara Pacis Augustae) – zakamuflowany pomnik własnej chwały
- Onorio Longhi (1568–1619) – artysta wagabunda
- Oratorium San Silvestro – propagandowa agitka czy traktat o politycznej harmonii?
- Orazio Borgianni (1574–1616) – melancholik o intelektualnych ambicjach i wybuchowym charakterze
- Orazio Gentileschi (1563–1639) – intymny realista ze skłonnością do awanturnictwa
- Ostatnia komunia świętego Hieronima Domenichina – dzieło o wyższości komunii pod jedną postacią
- Palazzetto dello Sport – mała perła współczesnej architektury
- Palazzo Altemps – wytworne ambiente dla skarbnicy sztuki antycznej
- Palazzo Altieri – chluba papieskiego rodu
- Palazzo Barberini – pomnik papieskich ambicji, jakiego Rzym jeszcze nie widział
- Palazzo Doria Pamphilj – pałac miłością do sztuki słynący
- Palazzo Firenze – niekochana siedziba rodu Medici
- Palazzo Mattei di Giove – salon i muzeum pod gołym niebem
- Palazzo Pamphilj – siedziba kobiety o żelaznej woli i nieposkromionej ambicji
- Palazzo Venezia – siedziba papieża, ambasadorów i faszystów
- Panteon – budowla boska w każdym calu
- Papież Aleksander I (? – 116?) – święty pasterz od święconej wody
- Papież Aleksander VI (1431–1503) – ambitny strateg o wielkim sercu dla kobiet
- Papież Aleksander VII (1599–1667) – wielki budowniczy z ołowianą trumną w sypialni
- Papież Aleksander VIII (1610–1691) – rozrzutny pasjonat starych książek
- Papież Benedykt XIV (1675–1758) – modernizator, reformator, zaciekły wróg Żydów i wolnomularzy
- Papież Bonifacy VIII (1235?–1303) – głowa Kościoła z ósmego kręgu piekielnego
- Papież Celestyn I (?–432) - filozof walczący o boskość matki Jezusa
- Papież Damazy I (ok. 305–384) – ten, który na zawsze odmienił oblicze Kościoła rzymskiego
- Papież Feliks III (Feliks II) (?–492) - papież święty, bezkompromisowy i surowy
- Papież Formozus (?816–896) – czyli jak można zostać męczennikiem po śmierci
- Papież Gelazy I (?–496) - czyli pierwszy Namiestnik Chrystusa na ziemi
- Papież Grzegorz I Wielki (ok. 540–604) – mnich z przekonania, który na wieki zmienił oblicze Kościoła
- Papież Grzegorz XIII (1502–1585) – niestrudzony kontrreformator i skuteczny reformator kalendarza
- Papież Grzegorz XIV (1535–1591) – pobożny, skromny i bezwolny
- Papież Grzegorz XV (1554–1623) – chory i flegmatyczny opiekun jezuitów
- Papież Hilary (?–468) – szczodry darczyńca i obrońca ortodoksji
- Papież Hipolit (ok. 170–235) – nadgorliwy święty rygorysta
- Papież Honoriusz I (?–638), omylny pontifex maximus, a w dodatku heretyk
- Papież Honoriusz III (1150–1227) – znaczący strateg Kościoła i bezkompromisowy władca
- Papież Innocenty I (? – 417) – charyzmatyczny przywódca Kościoła w czasach chaosu i niepewności
- Papież Innocenty III (1160–1216) – pierwszy namiestnik Chrystusa na ziemi
- Papież Innocenty VIII (1432–1492) – chorowity, acz zaradny protektor własnych dzieci
- Papież Innocenty X (1574–1655) – skromny szwagier zachłannej papieżycy
- Papież Innocenty XI (1611–1689) – surowy reformator, moralista i pogromca sztuki
- Papież Innocenty XII (1615–1700) – przykładny pasterz i promotor kastratów
- Papież Jan XII (?937–964) – czyli ten, którego diabeł śmiertelnie ugodził w łożu mężatki
- Papież Juliusz II (1443–1513) – waleczny władca i niestrudzony protektor sztuki
- Papież Juliusz III (1487–1555) – sen o potędze... rodu
- Papież Kalikst III (1378–1458) – nielubiany asceta z Półwyspu Pirenejskiego
- Papież Klemens IX (1600–1669) – oddany Bogu librecista i humanista
- Papież Klemens VII (1478–1534) – bezradny polityk i zdecydowany poplecznik artystów
- Papież Klemens VIII (1536–1605) – wróg nagości, pobożny i dobroczynny despota
- Papież Klemens X (1590–1676) – skromny pontifex maximus z ambitnym nepotem
- Papież Leon I Wielki (400?–461) – obrońca Rzymu i budowniczy potęgi Kościoła
- Papież Leon X (1475–1521) – dobroduszny mecenas sztuki i miłośnik zabaw i uczt
- Papież Mikołaj V (1397–1455) – ten, który ze sztuki uczynił fundament wiary
- Papież Paschalis I (?–824) – kolekcjoner relikwii i wielbiciel samego siebie
- Papież Paweł II (1417–1471) – miłośnik zabaw karnawałowych
- Papież Paweł III (1468–1549) – bezkompromisowy protektor artystów i własnej rodziny
- Papież Paweł V (1552–1621) – znaczący fundator i zapobiegliwy gospodarz miasta
- Papież Pelagiusz II (?–590) – opiekun potrzebujących i protektor Grzegorza Wielkiego
- Papież Pius II (1405–1464) – stuprocentowy humanista na stolcu Piotrowym
- Papież Pius XII (1876–1958) – milczący pontifex maximus
- Papież Sergiusz III (ok. 870–911) – czyli „niewolnik wszelkiego postępku”
- Papież Stefan VI (? – 897) – opowieść o tym, jak papież z trupem wojował
- Papież Sykstus III (390–440) – wielki budowniczy chrześcijańskiego Rzymu
- Papież Sykstus IV (1414–1484) – człowiek renesansu i twórca nowego Rzymu
- Papież Sykstus V (1521–1590) – postrach bandytów i rozpustników
- Papież Sylwester (? -335) – postać marginalna i święta zarazem
- Papież Symmach (? – 514) – pasterz kontrowersyjny, acz nieustępliwy
- Papież Symplicjusz (? – 483) – biskup Rzymu na granicy dwóch epok
- Papież Teodor I (?–649) – papież, który sprowadził zmarłych do Rzymu
- Papież Urban I (? – 230) – początki polityki historycznej Kościoła
- Papież Urban VIII (1568–1644) – pontifex maximus sztuki barokowej
- Pasquino – uszczypliwy, złośliwy i do dziś niezastąpiony
- Paula Rzymska (347–404) – przykład cnót niewieścich
- Pauline Borghese (1780–1825) – francuska skandalistka w papieskiej kaplicy
- Pauline Borghese jako Wenus Zwycięska Antonia Canovy – taką mnie zapamiętajcie na wieki
- Perspektywiczna galeria w Palazzo Spada – fikcja i rzeczywistość, czyli architektoniczne igraszki ze zmysłami
- Piazza Augusto Imperatore – architektura w służbie polityki historycznej
- Piazza del Popolo – wizytówka miasta: miejsce prestiżowe, eleganckie i reprezentacyjne
- Piazza della Madonna dei Monti – miejsce nieturystyczne, malownicze i gwarne
- Piazza della Rotonda – utrapienie papieży, plac porządkowany przez stulecia
- Piazza di San Pietro – genialny zamysł dwóch wizjonerów
- Piazza Farnese – miejsce zachwycające o zmierzchu, imponujące za dnia
- Piazza Navona – od stadionu do reprezentacyjnego papieskiego salonu
- Piazza Venezia – tętniące serce miasta
- Pierre Le Gros (1666–1719) – wspaniała rzymska kariera dramatycznie przerwana
- Pietà Michała Anioła – nieustannie zachwycająca opowieść o cichym cierpieniu
- Pietro Aretino (1492–1556) – ojciec dziennikarstwa brukowego i literackiej pornografii
- Pietro Bracci (1700–1773) - mistrz elegancji i teatralnych gestów
- Pietro da Cortona (1596–1669) – wirtuoz od glorii, triumfów i apoteoz wszelakiego rodzaju
- Pinturicchio (1454–1513) – kreator fabuły prostej i pełnej wdzięku
- Platina (1421–1481) – humanista, buntownik, dworzanin
- Pogrzeb św. Petroneli Guercina – trudny temat, po mistrzowsku rozwiązany
- Pomnik Giordana Bruna, czyli „czarny statek szatana” wśród kwiatów, winogron i sałaty
- Pomnik Giuseppe Mazziniego – spóźnione dzieło belle époque
- Pomnik nagrobny Marii Klementyny Sobieskiej – radosny uśmiech nieszczęśliwej królowej
- Pomnik nagrobny papieża Aleksandra VII, czyli triumf cnoty nad śmiercią
- Pomnik nagrobny papieża Benedykta XIV – ostatni podmuch wielkiego stylu
- Pomnik nagrobny papieża Grzegorza XIII – wspomnienie kustosza prawdziwej wiary
- Pomnik nagrobny papieża Grzegorza XV – powiew subtelnej jezuickiej propagandy
- Pomnik nagrobny papieża Klemensa XIII Antonia Canovy – śmierć pięknem obłaskawiona
- Pomnik nagrobny papieża Klemensa XIV Antonia Canovy – cichy smutek rozstania ostatecznego
- Pomnik nagrobny papieża Leona XI – dzieło skromne i politycznie przekonujące
- Pomnik nagrobny Stuartów – śmierć piękna aż do zatracenia
- Ponte Duca d’Aosta – most chwały żołnierza włoskiego
- Ponte Flaminio – pomost między Rzymem cesarskim i faszystowskim
- Ponte Rotto – malownicza ruina z czasów republiki
- Ponte Sant'Angelo (Most św. Anioła) – przypomnienie Męki Pańskiej i przestroga dla bandytów
- Ponte Sisto – nie zapomnij o modlitwie, a spotka cię nagroda
- Ponte Vittorio Emanuele II – most wychwalający królewskie cnoty
- Pornokracja, czyli rządy ladacznic, ale czy na pewno?
- Porta del Popolo – brama miejska historią i sztuką przeniknięta
- Portret papieża Innocentego X Velázqueza – portret prawdziwy, przenikliwy i skuteczny
- Portret papieża Klemensa IX – subtelny wizerunek delikatnego pontifeksa
- Portret Stefana Colonny Bronzina – kondotier jak malowany
- Porwanie Prozerpiny Gian Lorenzo Berniniego, czyli gwałt usankcjonowany
- Porwanie Sabinek Pietro da Cortony – wszystko dobre, co się dobrze kończy
- Posąg konny Marka Aureliusza – symbol imperialnego ładu i pokoju
- Posąg Ludwiki Albertoni – arcydzieło w cieniu skandalu obyczajowego
- Posąg św. Bibiany Berniniego – czyli jak przedstawić dziewicę w momencie błogostanu
- Posąg świętej Cecylii Stefana Maderno – cud czy misterna mistyfikacja?
- Powołanie św. Mateusza Caravaggia – jak grzesznik staje się wybrańcem bożym
- Pożar Borgo Rafaela – hymn na temat antyku i nie tylko
- Przejście Marii Carla Saraceniego – czyli jak karmelici bosi współtworzyli wizerunek Najświętszej Marii Panny
- Przemienienie Pańskie – najbardziej boskie ze wszystkich dzieł Rafaela
- Rafael (1483–1520) – przedwcześnie zmarły geniusz renesansu
- Religia triumfująca nad Herezją Pierre’a Le Grosa – czyli jezuickie theatrum sacrum
- Rospigliosi – cień ongisiejszej potęgi
- Sala Konstantyna (Stanza di Constantino) – hymn na cześć papiestwa
- Ścięcie św. Jana Chrzciciela van Honthorsta – dzieło zatopione w mroku
- Scipione Caffarelli Borghese (1577–1633) - nepot papieski o iście ziemskich pasjach
- Silvia Ruffini (ok. 1475–1561) – cicha wdowa z gromadką kardynalskich dzieci
- Simone Vouet (1590–1649) – rozmach, blask i bogactwo baroku
- Sklepienie kaplicy Sykstyńskiej Michała Anioła – arcydzieło zrodzone ze zwątpienia i udręki
- Sobór powszechny w Nicei (325) – tam, gdzie powstało nicejskie credo
- Śpiący Hermafrodyta – znana od zawsze trzecia płeć
- Stadion Domicjana – zawody w greckim stylu ku uciesze ludu
- Stanze Rafaela – czyli jak chcieli mieszkać papieże
- Stefano Maderno (okoł. 1570–1636) – twórca słynny z jednego posągu
- Świątynia Herkulesa – antyczny heros na bydlęcym targu
- Świątynia Portunusa – miejsce bogów, ladacznic i świętych, czyli perełka starożytności
- Świątynia Romulusa na Forum Romanum – wielka zagadka archeologiczna
- Świątynia Westy i dom westalek – luksus życia za życia wyrzeczenie
- Święta Agnieszka (Sant’Agnese) – ulubienica rzymian – dziewica niezłomna
- Święta Balbina (Santa Balbina) – patronka jąkających się i… nie tylko
- Święta Bibiana (Santa Bibiana) – nieustępliwa rzymska dziewczynka zachłostana na śmierć
- Święta Cecylia (Santa Cecilia) - cudownie odnaleziona i równie cudownie w wiecznej młodości zachowana
- Święta Cecylia grająca na lutni Artemisii Gentileschi – autoportret w świętym przebraniu
- Święta Cecylia rozdaje jałmużnę biedakom – opowieść o krnąbrnym rzymskim ludzie
- Święta Cecylia z aniołem Carla Saraceniego – muzykowanie we dwoje
- Święta Eustochium (368–419) – dziewica z krwi i kości
- Święta Petronela (Santa Petronilla) – dziewica i oblubienica Chrystusa
- Święta Pryska (Santa Prisca) – święta w trzech odsłonach
- Święta Rodzina ze św. Elżbietą i małym Janem Chrzcicielem – rodzinne spotkanie z aniołem w tle
- Święta Sabina (Santa Sabina) – enigmatyczna matrona z Awentynu
- Święty Andrzej (Sant’Andrea) – apostoł z wielowiekową wizytą w Wiecznym Mieście
- Święty Hieronim (ok.331 a 347 – 420) – „Rzymianie chowajcie córki, bo Hieronim idzie”
- Święty Hieronim Caravaggia – doktor Kościoła jako broń w walce z heretykami
- Święty Hipolit (Sant’Ippolito) – neofita i patron strażników więziennych
- Święty Saba (San Saba) – bezkompromisowy palestyński poplecznik Rzymu
- Święty Szczepan (Santo Stefano) – towarzysz w kulcie świętego Wawrzyńca
- Święty Wawrzyniec (San Lorenzo) – ulubieniec rzymian; orędownik cierpiących w ogniu piekielnym
- Sykstus IV powołuje Platinę na prefekta .... Melozza da Forlì – papież jako ziemski władca i mecenas nauki
- Synod trupi (897) – czyli niewyobrażalna papieska makabreska
- Szkoła ateńska Rafaela – wyszukany rebus czy historia alternatywna
- Teatro dell’Opera di Roma – świątynia włoskiej muzyki
- Teodora Starsza (? – 928?), ladacznica czy kobieta o „iście męskiej sile”?
- Teodoryk Wielki (441–526) – barbarzyńca, któremu rzymianie stawiali pomniki
- Tetrarchia – utopia zmęczonego władzą cesarza
- Triumf Galatei Rafaela – piękna i bestia w renesansowej odsłonie
- Triumf Opatrzności Bożej Pietro da Cortony – apoteoza rodu, czyli malarstwo do utraty tchu
- Trophime Bigot (1597–1650) – tajemniczy mistrz świecowego blasku
- Tullia d’Aragona (1508? – 1556) – królowa salonów literackich
- Ukrzyżowanie św. Piotra Guida Reniego – czyli powód do pojedynku
- Umierający Gal – rapsod żałobny Galatów pamięci
- Uwolnienie św. Piotra z więzienia – między rzeczywistością a widzeniem
- Vanozza Cattanei (1442–1518) – nieoficjalna żona papieża i oficjalna matka papieskich dzieci
- Via dei Fori Imperiali – oś o polityczno-ideologicznych korzeniach
- Via del Mascherone – miejsce modlitw, jęków i krzyków
- Via della Conciliazione – symbol pojednania i nowej ery Kościoła
- Walka o posąg Wiktorii – Rzym i narodziny nowego porządku religijnego
- Wenus grająca na harfie Giovanniego Lanfranca – hołd dla muzyki czy może dla miłości?
- Wenus przykucnięta – podglądana od dwóch tysięcy lat
- Wenus, Kupidyn i Satyr Bronzina – wyszukana alegoria czy dworski żart?
- Westalka Tuccia – między cnotą a upadkiem, czyli historia dzieła niechcianego
- Wiktor Emanuel III (1869–1947) – król odrzucony i niechciany
- Willa Aldobrandini – miejsce wypoczynku nad tętniącym życiem miastem
- Willa Farnesina – wybudowana z myślą o wiecznej chwale
- Willa Giulia – ziemski raj papieża Juliusza III
- Willa Maksencjusza – wiejska rezydencja nieszczęsnego władcy
- Willa Medici – florencko-francuska enklawa na wzgórzu Pincio
- Wróżenie z ręki Caravaggia – obraz o niebezpieczeństwach życia i ułudzie sztuki
- Zdjęcie z krzyża Daniele da Volterry – wyblakły cień wielkiego dzieła, czyli pokłosie wandalizmu
- Złożenie do grobu Caravaggia – dzieło doskonałe
- Złożenie do grobu Dircka van Baburena – czyli jak doścignąć Caravaggia
- Złożenie do grobu Rafaela – obraz o cierpieniu, kruchości życia i stracie nigdy nieodżałowanej
- Zwiastowanie Antoniazza Romano – czyli o tym, jak Maria może przeoczyć najważniejszy moment swojego życia
