A jednak historia tej fontanny jest stosunkowo nowa, choć tworzące ją elementy pochodzą z dawnych epok. Pojawiła się w tym miejscu dopiero w 1936 roku, gdy pewien architekt połączył marmurową wannę, pierwotnie stanowiącą część starożytnych term, z maszkaronową maską, którą pod koniec XVI wieku (1593) wykonał Giacomo della Porta. Ta ostatnia została stworzona dla zbiornika wodnego, znajdującego się na Forum Romanum i służącego do pozyskiwania wody, którą pojono sprzedawane tam w tym czasie bydło. Fontanna z wypluwającym wodę maszkaronem, być może przedstawiającym boga Okeanosa, usytuowana była niedaleko świątyni Kastora i Polluksa dobrze ją widać na starych rycinach. Rozebrano ją na początku XIX wieku. Wtedy maska znalazła swoje nowe miejsce na prawym brzegu Tybru, niedaleko Porto Leonino, natomiast misa, do której spływała początkowo woda, przeniesiona została na Piazza del Quirinale i ozdobiła tamtejszą fontannę (Fontana dei Dioscuri). Pod koniec XIX stulecia, podczas powodzi, zdemontowano maskę i na dziesięciolecia utknęła w miejskich magazynach. Aż do lat trzydziestych XX wieku, gdy połączona z przypadkową wanną pojawiła się na obecnym miejscu - w bezpośrednim sąsiedztwie kościoła Santa Sabina, racząc przybyszów swoją urodą i intrygując tajemniczym grymasem.

Polecam tego maszkarona nieprzepartym tłumom entuzjastów sławnych, znajdujących się nieopodal Bocca della Verità (Ust Prawdy). Po pierwsze jest on bardziej urodziwy od tamtego i ma więcej charakteru, a po wtóre zanurzenie się w chłodnej wodzie tej fontanny będzie zapewne ciekawszym doznaniem niż fotografowanie się z ręką wkładaną – któryż to już raz? – do paszczy maszkarona Ust Prawdy.