Francesco Cavallini, dekoracje rzeźbiarskie ołtarza głównego bazyliki San Carlo al Corso
Gdy w 1672 roku przybył do Rzymu, do swej pracowni przyjął go Cosimo Fancelli i Cavallini szybko stał się jego najwybitniejszym uczniem. Wzorem dla obu był Gian Lorenzo Bernini, i to jego wpływów należy upatrywać w wyrafinowanej formie figur Cavalliniego o falujących szatach i naturalistycznie traktowanych wizerunkach. Ale sztuka tego artysty, jak przystało na późny barok, ma w sobie też coś na wskroś tanecznego, rozkołysanego, a wykreowani przez niego święci wydają się bardziej pozować do atrakcyjnego ujęcia niż objawiać swe męczeństwo lub religijną cnotę.
Gdy w 1672 roku przybył do Rzymu, do swej pracowni przyjął go Cosimo Fancelli i Cavallini szybko stał się jego najwybitniejszym uczniem. Wzorem dla obu był Gian Lorenzo Bernini, i to jego wpływów należy upatrywać w wyrafinowanej formie figur Cavalliniego o falujących szatach i naturalistycznie traktowanych wizerunkach. Ale sztuka tego artysty, jak przystało na późny barok, ma w sobie też coś na wskroś tanecznego, rozkołysanego, a wykreowani przez niego święci wydają się bardziej pozować do atrakcyjnego ujęcia niż objawiać swe męczeństwo lub religijną cnotę.
