Nerwa pochodził ze starej senatorskiej rodziny i był najwyraźniej człowiekiem kompromisu, skoro zanim został cesarzem, przyjaźnił się z Neronem, a później wspomagał swymi prawnymi umiejętnościami zarówno cesarza Wespazjana, jak i Domicjana. Po zamordowaniu tego ostatniego spiskowcy wespół z senatem właśnie jego wybrali na cesarza. Nic dziwnego – konsul Nerwa był pracowity, cieszył się opinią człowieka potrafiącego zjednywać sobie ludzi, a oprócz tego miał już 61 lat i był bezdzietny. Nowy cesarz w pełni sprostał oczekiwaniom – prowadził łagodną politykę obyczajową, oszczędnie zarządzał finansami, rehabilitował więźniów oskarżonych o zdradę za czasów swego poprzednika. Jednak jego wybór nie zyskał aprobaty gwardii pretoriańskiej, której rebelii należało się spodziewać w każdej chwili. Gdy takowa w 97 roku wybuchła, rozważny cesarz wyprzedził fakty i „adoptował”, czyli powołał na współrządzącego i desygnował na przyszłego cesarza, cieszącego się respektem legionów Marka Ulpiusza Trajana – wodza i legata Górnej Germanii. W ten sposób swą roztropnością doprowadził do zażegnania wojny domowej. Mało tego, wskazując jako sukcesora Trajana, dał imperium jednego z największych rzymskich cesarzy.

Krótki czas panowania i oszczędna polityka finansowa Nerwy nie przełożyły się na działalność budowlaną. Z jego nazwiskiem łączy się jednak forum Nerwy (Forum Nervae) leżące między forum Augusta i świątynią Pokoju, którego drobne pozostałości do dziś podziwiać można u wylotu via Cavour.  Założenie to miało początkowo uświetniać dynastię Flawiuszów i jego pomysłodawcę Domicjana (Forum Transitorium), ale ukończone zostało dopiero na rok przed śmiercią Nerwy.  Prochy cesarza złożono w mauzoleum Augusta.