Za mistrza niedoścignionego uchodził w tym czasie w Rzymie Domenichino. Próba współzawodniczenia z nim zakończyła się sukcesem, gdy Guercino rok po przyjeździe do Wiecznego Miasta zaprezentował swój fresk Aurora (Casino Ludovisi). Klasyczny styl Domenichina przebił w nim Guercino ekspresją, ruchem i doskonałą kolorystyką, a przede wszystkim z umiejętnością wykorzystaną kwadraturą, pozwalającą mu na ekwilibrystyczne wręcz skróty perspektywiczne. Okazał się też godnym konkurentem samego Guido Reniego, który kilka lat wcześniej pracował nad tym samym tematem w Casino dell’Aurora.

Z czasem Guercino stał się jednym z najbardziej znaczących artystów barokowych pierwszej połowy XVII wieku, autorem fresków, obrazów ołtarzowych, dzieł kameralnych i rysunków.  Mistrzostwem wykazać mógł się przy malowaniu monumentalnego obrazu ukazującego składanie do grobu ciała córki św. Piotra – św.  Petroneli. Obraz ten, przeznaczony początkowo dla ozdoby bazyliki św. Piotra (San Pietro in Vaticano) i wykonany na zlecenie Grzegorza XV, obecnie znajduje się w zbiorach Muzeów Kapitolińskich.

Początkowo obrazy Guercina oparte były na zdecydowanych kontrastach światłocieniowych. Jednak po przyjeździe do Rzymu jego styl zmienił się – dominować zaczęła harmonijna, wenecka wręcz kolorystyka, którą uzupełniał perfekcyjny rysunek.

Niestety, po krótkim pontyfikacie Grzegorza XV gwiazda Guercina zgasła, a zlecenia przestały napływać. Proceder utraty zleceń przez faworytów papieskich w momencie śmierci patrona był czymś zwyczajnym, tak więc   kolejny papież, Urban VIII, podobnie jak jego poprzednik otoczył się nie tylko nowymi urzędnikami, nepotami, ale też artystami, którzy wyznaczać mieli nowy kierunek jego pontyfikatu, również w wymiarze artystycznym. W tej sytuacji, w 1623, czyli roku wyboru nowego papieża, Guercino opuścił Rzym i zajął się handlem obrazami, organizując międzynarodową sieć wysyłkową. Jego warsztat na masową skalę produkował zarówno obrazy ołtarzowe, jak i te przeznaczone do prywatnej kontemplacji. Nie oznaczało to, że prywatni rzymscy zleceniodawcy nie zamawiali już u niego dzieł czy portretów, niemniej patronatem papieskim już się nie cieszył. Jego miejsce przy nowym biskupie Rzymu zajął młody Pietro da Cortona, który naznaczyć miał zaiste nowy kierunek w sztuce.

Najcenniejsze dzieła Guercina w Rzymie:

Galleria Doria Pamphilj

• Erminia odnajduje rannego Tankreda (1618) – ten piękny barokowy obraz ukazujący epizod z Jerozolimy wyzwolonej Torquata Tassa namalowany został przez artystę przed przybyciem do Rzymu; charakteryzuje się silnymi efektami światłocieniowymi i typowym dla tego czasu patosem i dramatyzmem.
• Męczeństwo św. Agnieszki (1653)

    Musei Capitolini – Pinacoteka Capitolina

• Pogrzeb św. Petroneli (1623)
• Sybilla perska (ok. 1647)
• Kleopatra przed Oktawianem (1640)
• Święty Mateusz  z aniołem (ok. 1623)

Casino Ludovisi

• Freski w salach parteru i pierwszego piętra (1622)

Galleria Borghese

• Powrót syna marnotrawnego (1628) – jedna z wielu wersji tematu nader często podejmowanego przez malarza

Musei Vaticani-Pinacoteca Vaticana

• Niewierny Tomasz (1621)
• Święta Maria Magdalena pokutująca (1622)

Galleria Nazionale d’Arte Antica, Palazzo Barberini

• Pasterze arkadyjscy – Et in Arcadia ego (1618-1622)
• Biczowanie Chrystusa (1657)
• Saul zamierzający się na Dawida
• Święty Łukasz (ok.1623)

Galleria Spada

• Śmierć Dydony (1631)
• Portret kardynała Bernardino Spady
• Św. Maria Magdalena pokutująca

Kościół Santa Maria della Vittoria

• Trójca Przenajświętsza
• Freski w kopule kościoła

Kościół Sant’Agostino

• Święty Augustyn w otoczeniu świętych

Kościół San Pietro in Vincoli

• Święta Małgorzata