Dwa wspaniałe rumaki wstrzymywane przez potężne figury młodych mężczyzn flankują strzelisty obelisk. I to one dały nazwę całemu wzgórzu, które potocznie nazywane bywa Monte Cavallo (końskie wzgórze). Sami mężczyźni to antyczni bracia bliźniacy Kastor i Polluks. Powstały najprawdopodobniej w czasach cesarza Hadriana na wzór antycznych, greckich rzeźb. W V wieku te monumentalne posągi znajdowały się w kompleksie term Konstantyna. Niszczały tam przez jedenaście stuleci, aż Domenico Fontana, na zlecenie papieża Sykstusa V, ustawił je na osi bramy miejskiej (Porta Pia) w pobliżu pałacu kwirynalskiego (Palazzo del Quirinale).  I dopiero w związku z nowym kształtem, jaki zapragnął nadać temu miejscu pod koniec XVIII stulecia papież Pius VI, przeniesiono ich nieopodal, zmieniając poniekąd ich pozycję. Służyć mieli odtąd jako dwa główne filary wielkiej fontanny, której centralny punkt stanowił egipski obelisk. Ten z kolei znajdował się pierwotnie w wejściu do mauzoleum Augusta. Dodać należy, że obelisk ten (zwany Quirinale) nie pochodzi z Egiptu, choć za taki był uważany. Rzymianie uwielbiający egipskie obeliski nagminnie tworzyli ich kopie. Tak było i w tym przypadku. Z kolei wielka misa, do której spływa woda, przetransportowana została z Forum Romanum, gdzie do tej pory służyła jako koryto dla bydła. Ongiś zdobił ją maszkaron, dziś widniejący na awentyńskim placu Piazza Pietro d’Illiria. Zdobi istniejącą tam na wskroś romantyczną fontannę (Fontana del Mascherone di San Sabina).

Posągi braci Dioskurów w wielkim, kolosalnym wręcz wydaniu zobaczymy w Rzymie trzy razy. Może warto w tym miejscu pokazać, jak wyglądają te najmłodsze, stworzone w czasach Benita Mussoliniego, a znajdujące się w dzielnicy EUR, dla których bezpośrednią inspiracją były te z fontanny.