Postacie - Ci, którzy miasto stworzyli
Aecjusz (390–454) – tragiczny koniec „ostatniego Rzymianina”
Agostino Chigi (1466–1520) - finansowy geniusz, wielbiciel wystawnego życia i sztuki
Alaryk (370–411) – odwet lekceważonego sojusznika, czyli cios wymierzony w samo serce imperium
Alberyk II (909? – 954) – pogromca własnej matki i książę Rzymu
Alessandro Algardi (1598–1654) – niedoceniony mistrz sztuki barokowej
Andrea Pozzo (1642–1709) – mistrz malarskiej iluzji
Andrea Sansovino (ok. 1467–1529) – ten, który umiał ożywić zmarłych
Annibale Carracci (1560–1609) - prostolinijny odludek w świecie rzymskiego splendoru
Antinous (ok. 110–130) – młodzieniec, dla którego cesarz stracił rozum
Antiveduto Grammatica (1571–1626) – specjalista od głów o nietuzinkowym imieniu
Antoniazzo Romano (1430? – 1512?) – wybitny podglądacz wielkich mistrzów
Antonio Barberini (1607–1671) – jeden z trzech „muszkieterów” Urbana VIII
Antonio Canova (1757–1822) - przez współczesnych wychwalany, przez potomnych lekceważony
Antonio Raggi (1624–1686) – drugie ręce mistrza Berniniego
Armando Brasini (1879–1965) – kreator architektury bombastycznie udrapowanej
Artemisia Gentileschi (1593–1653) – malarka niekobieca, poniżona i zapomniana na stulecia
Attyla (ok. 400–453) – boski bicz i postrach Rzymu, postać między mitem a faktem
Baciccio (1639–1709) – twórca nieba i piekła na ziemi
Barberini – recepta na nieśmiertelność
Bartolomeo Ammannati (1511–1592) – początki świetnej kariery wielkiego włoskiego manierysty
Beatrice Cenci (1577–1599) - ojcobójczyni przez rzymian rozgrzeszona, przez miasto upamiętniona
Benito Mussolini (1883–1945) – następca cesarzy; charyzmatyczny i uwielbiany wódz
Bronzino (1503–1572) – wysubtelniony, wyrafinowany i tajemniczy
Camillo Pamphilj (1622–1666) – artyzmem przesiąknięta ekspiacja papieskiego bratanka
Camillo Rusconi (1658–1728) – mało znany geniusz przełomu wieków
Caravaggio (1571–1610) - subtelny interpretator Biblii i pospolity przestępca
Carlo Maderno (1556–1629) – architekt rozchwytywany, pracowity i utalentowany
Carlo Maratti (1625–1713) – znakomity portrecista i ojciec równie znakomitej córki
Carlo Rainaldi (1611–1691) – architekt o zamiłowaniu do muzyki
Carlo Saraceni (1579–1620) – twórca między weryzmem a idealizmem
Cesare Borgia (1476–1507) – papieski potomek, którego bał się cały świat
Cesarz Antonin Pius (86–161) – gospodarz bogobojny, rozsądny i sprawiedliwy
Cesarz Domicjan (51–96) - wielki budowniczy i znienawidzony przez senat despota
Cesarz Hadrian (76–138) – podróżnik i miłośnik kultury greckiej
Cesarz Honoriusz (384–423) – ten, który pozwolił na zrabowanie Rzymu
Cesarz Karakalla (188–217) – brutalny wariat czy ofiara propagandy?
Cesarz Kommodus (161–192) – nieszczęsny syn wielkiego ojca
Cesarz Maksencjusz (278–312) – ciemiężca czy ofiara czarnej legendy
Cesarz Marek Aureliusz (121–180)– filozof na cesarskim tronie
Cesarz Nerwa (30–98) – władca roztropny, łagodny i mądry
Cesarz Romulus Augustulus (ok. 463–ok. 536) – ostatni cesarz imperium zachodniego i ... nic więcej
Cesarz Septymiusz Sewer (145–211) – ten, który z armii uczynił wiodącą siłę w państwie
Cesarz Teodozjusz Wielki (347–395) – ten, który z imperium romanum stworzył imperium christianum
Cesarz Trajan (53–117) – rzymski władca idealny: waleczny, szczodry i z senatem dobrze żyjący
Cesarz Tytus (39–81) – pogromca Jerozolimy i kochanek Bereniki
Cesarz Walentynian III (419–455) – żałosny bunt lekceważonego władcy
Cesarzowa Domicja Longina (53?–128?) – szanowana i potępiana, czyli los żony ostatniego Flawiusza
Cesarzowa Helena – od karczmarki do świętej, czyli jak rodzą się legendy
Cesarzowa Julia Domna (150/160? – 217) - ambitna władczyni i nieszczęśliwa matka
Chigi – wzloty i upadki potężnego rodu
Cosimo Fancelli (1618–1688), wielki, acz drugorzędny mistrz rzymskiego baroku
Daniele da Volterra (1509–1566) – skazany na wielowiekowe pośmiewisko
Domenichino (1581–1641) - rzymski wzlot i neapolitański upadek małego Dominika
Domenico Fontana (1543–1607) - wybitny architekt przedsiębiorczego papieża
Domenico Guidi (1625–1701) - czyli Bernini we francuskim stylu
Donato Bramante (1444–1514) – sławetny burzyciel, który zmienił oblicze Rzymu
Dynastia teodozjańska (379–455) – na wskroś chrześcijańska, acz zmarginalizowana i słaba
Ercole Ferrata (1610–1686) - naśladowca o nieprzeciętnym talencie
Farnese - triumf nepotyzmu
Ferdinando de Medici (1549–1609) – kardynał stroniący od papieskiej niełaski i miłośnik antyku
Francesco Barberini (1597–1679) – papieski nepot, miłośnik sztuki i obrońca Galileusza
Francesco Borromini (1599–1667) – nieufny melancholik i ekstrawagancki architekt
Francesco Cavallini (1640–1703) - rzeźbiarz girland i rozkołysanych świętych
Francesco Maria del Monte (1549–1626) - kardynał pełen pasji dla alchemii, muzyki i malarstwa
Francesco Mochi (1580–1654) – odsunięty, zapomniany, niepocieszony
Galileusz (1564–1642) – ten, który ośmielił się szydzić z papieża
Galla Placydia (390–450) – niezwykła kobieta, warta tyle, co kilka ton zboża
Genzeryk (ok. 390–477) – Wandal, który rzucił Rzym na kolana
Giacomo della Porta (1533–1602) - autor rzymskich fontann i najsłynniejszej fasady w dziejach sztuki
Gian Lorenzo Bernini (1599–1680) – porywczy, arogancki i genialny ulubieniec papieży
Giordano Bruno (1548–1600) – długie życie po życiu męczennika myśli niepokornej
Giovanni Battista Maini (1690–1752) – elegancja późnego baroku
Giovanni Lanfranco (1582–1647) – malarz Kościoła triumfującego
Giulia Farnese Orsini – czarnooka i czarnowłosa papieska metresa
Giuliano Finelli (1602–1653) - rzeźbiarz koronek, listków i kołnierzyków, ale nie tylko
Giuseppe Cesari (1568–1640) – ongiś rozchwytywany, dziś zapomniany ulubieniec papieży
Guercino (1591–1666) – krótka kariera papieskiego wybrańca w Rzymie
Guido Reni (1575–1642) – hazardzista o subtelnych manierach
Honoria (418–455?) – emancypantka czy narzędzie politycznych kalkulacji?
Imperia Cognati, czyli najsławniejsza kurtyzana renesansowego Rzymu
Jacopo Sansovino (1486–1570) – w Rzymie niedoceniony, w Wenecji rozsławiony
Kardynał Flavio Chigi (1631–1693) – prawdziwy dandys i rzymski trendsetter
Kardynał Innocenzo Ciocchi del Monte (1532–1577) – papieski faworyt o kryminalnych inklinacjach
Kardynał Paolo Camillo Sfondrati (1560–1618) – w pogoni za świętością
Karol Boromeusz (1538–1584) – nietuzinkowy nepot, krytyk i święty Kościoła
Konstantyna – cesarska córka i enigmatyczna święta
Krystyna Wazówna (1626–1689) – znaczący, acz uciążliwy papieski gość
Liutprand z Cremony (920? – 972?) – kronikarz złośliwy, tendencyjny i stronniczy
Ludovico Ludovisi (1595–1632) – rzutki papieski nepot i wielbiciel antyku
Luigi Moretti (1907–1973) – architekt racjonalista, faszysta i postmodernista
Marcela (ok. 325–410) – dociekliwa erudytka z Awentynu
Marcello Piacentini (1881–1960) – wychwalany i krytykowany kreator Rzymu doby faszyzmu
Maria Klementyna Sobieska (1701–1735) między rzeczywistością a marzeniem
Marozja (892? – 936?), „piękna jak bogini i ognista jak dziewka”
Melozzo da Forlì (1438–1494) – ten, który wprowadził do Rzymu delikatny powiew renesansu
Michał Anioł (1475–1564), malarz z przymusu – boski, acz nieszczęśliwy
Monofizytyzm – czyli rozpad chrześcijańskiej jedności
Odoaker (433–493) – upadek imperium, czyli jak inteligentny analfabeta stał się rzymskim królem
Olimpia Maidalchini (1591–1657) – nad wyraz zaradna papieska szwagierka
Onorio Longhi (1568–1619) – artysta wagabunda
Orazio Gentileschi (1563–1639) – intymny realista ze skłonnością do awanturnictwa
Papież Aleksander I (? – 116?) – święty pasterz od święconej wody
Papież Aleksander VI (1431–1503) – ambitny strateg o wielkim sercu dla kobiet
Papież Aleksander VII (1599–1667) – wielki budowniczy z ołowianą trumną w sypialni
Papież Aleksander VIII (1610–1691) – rozrzutny pasjonat starych książek
Papież Bonifacy VIII (1235?–1303) – głowa Kościoła z ósmego kręgu piekielnego
Papież Celestyn I (?–432) - filozof walczący o boskość matki Jezusa
Papież Damazy I (ok. 305–384) – ten, który na zawsze odmienił oblicze Kościoła rzymskiego
Papież Feliks III (Feliks II) (?–492) - papież święty, bezkompromisowy i surowy
Papież Formozus (?816–896) – czyli jak można zostać męczennikiem po śmierci
Papież Gelazy I (?–496) - czyli pierwszy Namiestnik Chrystusa na ziemi
Papież Grzegorz I Wielki (ok. 540–604) – mnich z przekonania, który na wieki zmienił oblicze Kościoła
Papież Grzegorz XIII (1502–1585) – niestrudzony kontrreformator i skuteczny reformator kalendarza
Papież Grzegorz XIV (1535–1591) – pobożny, skromny i bezwolny
Papież Grzegorz XV (1554–1623) – chory i flegmatyczny opiekun jezuitów
Papież Hilary (?–468) – szczodry darczyńca i obrońca ortodoksji
Papież Hipolit (ok. 170–235) – nadgorliwy święty rygorysta
Papież Honoriusz I (?–638), omylny pontifex maximus, a w dodatku heretyk
Papież Honoriusz III (1150–1227) – znaczący strateg Kościoła i bezkompromisowy władca
Papież Innocenty I (? – 417) – charyzmatyczny przywódca Kościoła w czasach chaosu i niepewności
Papież Innocenty III (1160–1216) – pierwszy namiestnik Chrystusa na ziemi
Papież Innocenty VIII (1432–1492) – chorowity, acz zaradny protektor własnych dzieci
Papież Innocenty X (1574–1655) – skromny szwagier zachłannej papieżycy
Papież Innocenty XI (1611–1689) – surowy reformator, moralista i pogromca sztuki
Papież Innocenty XII (1615–1700) – przykładny pasterz i promotor kastratów
Papież Jan XII (?937–964) – czyli ten, którego diabeł śmiertelnie ugodził w łożu mężatki
Papież Juliusz II (1443–1513) – waleczny władca i niestrudzony protektor sztuki
Papież Juliusz III (1487–1555) – sen o potędze... rodu
Papież Kalikst III (1378–1458) – nielubiany asceta z Półwyspu Pirenejskiego
Papież Klemens IX (1600–1669) – oddany Bogu librecista i humanista
Papież Klemens VII (1478–1534) – bezradny polityk i zdecydowany poplecznik artystów
Papież Klemens VIII (1536–1605) – wróg nagości, pobożny i dobroczynny despota
Papież Klemens X (1590–1676) – skromny pontifex maximus z ambitnym nepotem
Papież Leon I Wielki (400?–461) – obrońca Rzymu i budowniczy potęgi Kościoła
Papież Leon X (1475–1521) – dobroduszny mecenas sztuki i miłośnik zabaw i uczt
Papież Mikołaj V (1397–1455) – ten, który ze sztuki uczynił fundament wiary
Papież Paschalis I (?–824) – kolekcjoner relikwii i wielbiciel samego siebie
Papież Paweł II (1417–1471) – miłośnik zabaw karnawałowych
Papież Paweł III (1468–1549) – bezkompromisowy protektor artystów i własnej rodziny
Papież Paweł V (1552–1621) – znaczący fundator i zapobiegliwy gospodarz miasta
Papież Pelagiusz II (?–590) – opiekun potrzebujących i protektor Grzegorza Wielkiego
Papież Pius II (1405–1464) – stuprocentowy humanista na stolcu Piotrowym
Papież Pius XII (1876–1958) – milczący pontifex maximus
Papież Sergiusz III (ok. 870–911) – czyli „niewolnik wszelkiego postępku”
Papież Stefan VI (? – 897) – opowieść o tym, jak papież z trupem wojował
Papież Sykstus III (390–440) – wielki budowniczy chrześcijańskiego Rzymu
Papież Sykstus IV (1414–1484) – człowiek renesansu i twórca nowego Rzymu
Papież Sykstus V (1521–1590) – postrach bandytów i rozpustników
Papież Sylwester (? -335) – postać marginalna i święta zarazem
Papież Symmach (? – 514) – pasterz kontrowersyjny, acz nieustępliwy
Papież Symplicjusz (? – 483) – biskup Rzymu na granicy dwóch epok
Papież Teodor I (?–649) – papież, który sprowadził zmarłych do Rzymu
Papież Urban VIII (1568–1644) – pontifex maximus sztuki barokowej
Paula Rzymska (347–404) – przykład cnót niewieścich
Pauline Borghese (1780–1825) – francuska skandalistka w papieskiej kaplicy
Pietro Aretino (1492–1556) – ojciec dziennikarstwa brukowego i literackiej pornografii
Pietro Bracci (1700–1773) - mistrz elegancji i teatralnych gestów
Pietro da Cortona (1596–1669) – wirtuoz od glorii, triumfów i apoteoz wszelakiego rodzaju
Pinturicchio (1454–1513) – kreator fabuły prostej i pełnej wdzięku
Platina (Bartolomeo Sacchi) (1421–1481) – humanista, buntownik, dworzanin
Rafael (1483–1520) – przedwcześnie zmarły geniusz renesansu
Rospigliosi – cień ongisiejszej potęgi
Scipione Caffarelli Borghese (1577–1633) - nepot papieski o iście ziemskich pasjach
Silvia Ruffini (ok. 1475–1561) – cicha wdowa z gromadką kardynalskich dzieci
Stefano Maderno (okoł. 1570–1636) – twórca słynny z jednego posągu
Teodora Starsza (? – 928?), ladacznica czy kobieta o „iście męskiej sile”?
Teodoryk Wielki (441–526) – barbarzyńca, któremu rzymianie stawiali pomniki
Trophime Bigot (1597–1650) – tajemniczy mistrz świecowego blasku
Tullia d’Aragona (1508? – 1556) – królowa salonów literackich
Vanozza Cattanei (1442–1518) – nieoficjalna żona papieża i oficjalna matka papieskich dzieci
Wiktor Emanuel III (1869–1947) – król odrzucony i niechciany
Kardynał Paolo Camillo Sfondrati (1560–1618) – w pogoni za świętością
Kardynał Sfondrati należał do grona najbardziej wpływowych postaci rzymskiego Kościoła przełomu XVI i XVII wieku. W swojej osobie łączył wszystkie dobre i złe cechy tej epoki wzmożonej pobożności i surowości. Będąc papieskim nepotem, przez krótką chwilę miał szansę osiągnąć wszystko, o czym mógł marzyć purpurat tamtych czasów w wymiarze ziemskim, niemniej zadowolić się musiał podrzędną funkcją prezbitera kościoła w biednej dzielnicy Trastevere. I wtedy jego ambicje przekroczyły ziemską sferę.
Zobacz więcejŚwięta Cecylia rozdaje jałmużnę biedakom – opowieść o krnąbrnym rzymskim ludzie
Pierre Polet zapragnął, by jego pośmiertną kaplicę udekorował freskami artysta o pseudonimie Domenichino. W przedsięwzięciu tym nie byłoby nic nadzwyczajnego, gdyby nie jedna z namalowanych scen, która zdumiała i zniesmaczyła wielu oglądających. Co mogło na tyle wstrząsnąć publiką siedemnastowiecznego Rzymu, że malunek ów znalazł się na ustach zarówno wykształconych elit, jak i prostych ludzi? Aby na to odpowiedzieć, musimy uważnie przyjrzeć się dekoracji kaplicy Polet ulokowanej w prawej nawie kościoła San Luigi dei Francesi.
Zobacz więcejPapież Grzegorz XIV (1535–1591) – pobożny, skromny i bezwolny
W wieku zaledwie szesnastu lat przyjął święcenia kapłańskie, w wieku lat dwudziestu pięciu został biskupem Cremony, a mając lat czterdzieści osiem otrzymał kapelusz kardynalski. A wszystko to zawdzięczał głównie znakomitemu, arystokratycznemu pochodzeniu. W momencie powołania na stolec Piotrowy, w 1590 roku, kardynał Sfondrati miał pięćdziesiąt sześć lat. Dziesięć miesięcy później zmarł ku ubolewaniu swojej rodziny, ale też wielu innych osób, które umiały docenić walory tego skromnego, pobożnego, ale też pozbawionego politycznych ambicji następcy świętego Piotra.
Zobacz więcej Zgodnie z art. 13 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO), informujemy, że Administratorem Pani/Pana danych osobowych jest firma: Econ-sk GmbH, Billbrookdeich 103, 22113 Hamburg, Niemcy
Przetwarzanie Pani/Pana danych osobowych będzie się odbywać na podstawie art. 6 RODO i w celu marketingowym Administrator powołuje się na prawnie uzasadniony interes, którym jest zbieranie danych statystycznych i analizowanie ruchu na stronie internetowej. Podanie danych osobowych na stronie internetowej http://roma-nonpertutti.com/ jest dobrowolne.