Artyści

Rzeźbiarze

Alessandro Algardi (1598–1654) – niedoceniony mistrz sztuki barokowej

Malarze

Andrea Pozzo (1642–1709) – mistrz malarskiej iluzji

Rzeźbiarze

Andrea Sansovino (ok. 1467–1529) – ten, który umiał ożywić zmarłych

Malarze

Annibale Carracci (1560–1609) - prostolinijny odludek w świecie rzymskiego splendoru

Malarze

Antiveduto Grammatica (1571–1626) – specjalista od głów o nietuzinkowym imieniu

Malarze

Antoniazzo Romano (1430? – 1512?) – wybitny podglądacz wielkich mistrzów

Rzeźbiarze

Antonio Canova (1757–1822) - przez współczesnych wychwalany, przez potomnych lekceważony

Rzeźbiarze

Antonio Raggi (1624–1686) – drugie ręce mistrza Berniniego

Architekci

Armando Brasini (1879–1965) – kreator architektury bombastycznie udrapowanej

Malarze

Artemisia Gentileschi (1593–1653) – malarka niekobieca, poniżona i zapomniana na stulecia

Malarze

Baciccio (1639–1709) – twórca nieba i piekła na ziemi

Rzeźbiarze

Bartolomeo Ammannati (1511–1592) – początki świetnej kariery wielkiego włoskiego manierysty

Malarze

Bronzino (1503–1572) – wysubtelniony, wyrafinowany i tajemniczy

Rzeźbiarze

Camillo Rusconi (1658–1728) – mało znany geniusz przełomu wieków

Malarze

Caravaggio (1571–1610) - subtelny interpretator Biblii i pospolity przestępca

Architekci

Carlo Maderno (1556–1629) – architekt rozchwytywany, pracowity i utalentowany

Malarze

Carlo Maratti (1625–1713) – znakomity portrecista i ojciec równie znakomitej córki

Architekci

Carlo Rainaldi (1611–1691) – architekt o zamiłowaniu do muzyki

Malarze

Carlo Saraceni (1579–1620) – twórca między weryzmem a idealizmem

Rzeźbiarze

Cosimo Fancelli (1618–1688), wielki, acz drugorzędny mistrz rzymskiego baroku

Malarze

Daniele da Volterra (1509–1566) – skazany na wielowiekowe pośmiewisko

Malarze

Dirck van Baburen (ok. 1592|93–1624) – krótkie, intensywne życie caravaggionisty z Północy

Malarze

Domenichino (1581–1641) - rzymski wzlot i neapolitański upadek małego Dominika

Architekci

Domenico Fontana (1543–1607) - wybitny architekt przedsiębiorczego papieża

Rzeźbiarze

Domenico Guidi (1625–1701) - czyli Bernini we francuskim stylu

Architekci

Donato Bramante (1444–1514) – sławetny burzyciel, który zmienił oblicze Rzymu

Rzeźbiarze

Ercole Ferrata (1610–1686) - naśladowca o nieprzeciętnym talencie

Architekci

Francesco Borromini (1599–1667) – nieufny melancholik i ekstrawagancki architekt

Rzeźbiarze

Francesco Cavallini (1640–1703) - rzeźbiarz girland i rozkołysanych świętych

Rzeźbiarze

Francesco Mochi (1580–1654) – odsunięty, zapomniany, niepocieszony

Malarze

Gerrit (Gerard) van Honthorst (1590–1656) – wstrzemięźliwy malarz nokturnowy

Architekci

Giacomo della Porta (1533–1602) - autor rzymskich fontann i najsłynniejszej fasady w dziejach sztuki

Rzeźbiarze

Gian Lorenzo Bernini (1599–1680) – porywczy, arogancki i genialny ulubieniec papieży

Rzeźbiarze

Giovanni Battista Maini (1690–1752) – elegancja późnego baroku

Malarze

Giovanni Lanfranco (1582–1647) – malarz Kościoła triumfującego

Rzeźbiarze

Giuliano Finelli (1602–1653) - rzeźbiarz koronek, listków i kołnierzyków, ale nie tylko

Malarze

Giuseppe Cesari (1568–1640) – ongiś rozchwytywany, dziś zapomniany ulubieniec papieży

Malarze

Guercino (1591–1666) – krótka kariera papieskiego wybrańca w Rzymie

Malarze

Guido Reni (1575–1642) – hazardzista o subtelnych manierach

Rzeźbiarze

Jacopo Sansovino (1486–1570) – w Rzymie niedoceniony, w Wenecji rozsławiony

Architekci

Luigi Moretti (1907–1973) – architekt racjonalista, faszysta i postmodernista

Architekci

Marcello Piacentini (1881–1960) – wychwalany i krytykowany kreator Rzymu doby faszyzmu

Malarze

Melozzo da Forlì (1438–1494) – ten, który wprowadził do Rzymu delikatny powiew renesansu

Rzeźbiarze

Michał Anioł (1475–1564), malarz z przymusu – boski, acz nieszczęśliwy

Architekci

Onorio Longhi (1568–1619) – artysta wagabunda

Malarze

Orazio Borgianni (1574–1616) – melancholik o intelektualnych ambicjach i wybuchowym charakterze

Malarze

Orazio Gentileschi (1563–1639) – intymny realista ze skłonnością do awanturnictwa

Rzeźbiarze

Pierre Le Gros (1666–1719) – wspaniała rzymska kariera dramatycznie przerwana

Rzeźbiarze

Pietro Bracci (1700–1773) - mistrz elegancji i teatralnych gestów

Malarze

Pietro da Cortona (1596–1669) – wirtuoz od glorii, triumfów i apoteoz wszelakiego rodzaju

Malarze

Pinturicchio (1454–1513) – kreator fabuły prostej i pełnej wdzięku

Malarze

Rafael (1483–1520) – przedwcześnie zmarły geniusz renesansu

Malarze

Simone Vouet (1590–1649) – rozmach, blask i bogactwo baroku

Rzeźbiarze

Stefano Maderno (okoł. 1570–1636) – twórca słynny z jednego posągu

Malarze

Trophime Bigot (1597–1650) – tajemniczy mistrz świecowego blasku

Śpiący Hermafrodyta – znana od zawsze trzecia płeć

Nowości
Nowości

Śpiący Hermafrodyta – znana od zawsze trzecia płeć

Postać Hermafrodyty pobudzała wyobraźnię ludzi antyku w sposób szczególny. Istota o dwóch płciach – równocześnie kobiecej i męskiej – wydawała się uprzywilejowana, wyjątkowa, na wskroś idealna, ale rodziła też uczucia ambiwalentne i podejrzliwość. Nic dziwnego, że postaci o męskim przyrodzeniu i kobiecych piersiach poświęcono dużo uwagi, zarówno w literaturze, jak i sztukach plastycznych. Jeśli chodzi o te drugie, ulubionym tematem (choć nie jedynym) był Hermafrodyta pogrążony we śnie. Takiego właśnie, rozciągniętego na prześcieradle, zobaczymy w...

Zobacz więcej

Herodiada z głową Jana Chrzciciela – femme fatale czasów baroku

Nowości
Nowości

Herodiada z głową Jana Chrzciciela – femme fatale czasów baroku

Femme fatale kojarzy się z malarstwem i literaturą XIX wieku – z kobietami pożeraczkami męskich serc, niedoścignionymi uwodzicielkami i zimnokrwistymi demonami seksu z premedytacją doprowadzającymi mężczyzn do zguby. Ale kobiety piękne, erotycznie pociągające, a zarazem bezwzględne i wyrachowane fascynowały artystów od zawsze. Odnajdziemy je w literaturze antycznej i mitologii, a także w Starym i Nowym Testamencie. Zobaczymy je też w kreacjach malarskich Caravaggia i jego następców, bo to właśnie w XVII wieku Salome, Judyta i Herodiada stały się modnymi tematami malarskimi,...

Zobacz więcej

Kaplica Spada – antenaci, czyli kapitał nie do przecenienia

Nowości
Nowości

Kaplica Spada – antenaci, czyli kapitał nie do przecenienia

Liczne kaplice pośmiertne, które oglądamy w trakcie peregrynacji po rzymskich kościołach, są na ogół bogate w dekoracje i dzieła sztuki. Budzą nasz respekt, uznanie, zatrzymują nasze myśli na wielkości i znakomitości rodu, ale przede wszystkim na ich wyczuciu sztuki. Rzadko kiedy myślimy o nich w kategoriach czysto praktycznych, żeby nie powiedzieć merkantylnych. Rzadko kiedy dopuszczamy też do siebie refleksję, że głównym motywem ich powstania były chęć uwiecznienia własnej sławy, ale też prestiżu przyszłych, nienarodzonych jeszcze spadkobierców rodowego nazwiska.

Zobacz więcej