Rzeźbiarze
Alessandro Algardi (1598–1654) – niedoceniony mistrz sztuki barokowej
Andrea Sansovino (ok. 1467–1529) – ten, który umiał ożywić zmarłych
Antonio Canova (1757–1822) - przez współczesnych wychwalany, przez potomnych lekceważony
Antonio Raggi (1624–1686) – drugie ręce mistrza Berniniego
Bartolomeo Ammannati (1511–1592) – początki świetnej kariery wielkiego włoskiego manierysty
Camillo Rusconi (1658–1728) – mało znany geniusz przełomu wieków
Cosimo Fancelli (1618–1688), wielki, acz drugorzędny mistrz rzymskiego baroku
Domenico Guidi (1625–1701) - czyli Bernini we francuskim stylu
Ercole Ferrata (1610–1686) - naśladowca o nieprzeciętnym talencie
Francesco Cavallini (1640–1703) - rzeźbiarz girland i rozkołysanych świętych
Francesco Mochi (1580–1654) – odsunięty, zapomniany, niepocieszony
Gian Lorenzo Bernini (1599–1680) – porywczy, arogancki i genialny ulubieniec papieży
Giovanni Battista Maini (1690–1752) – elegancja późnego baroku
Giuliano Finelli (1602–1653) - rzeźbiarz koronek, listków i kołnierzyków, ale nie tylko
Jacopo Sansovino (1486–1570) – w Rzymie niedoceniony, w Wenecji rozsławiony
Michał Anioł (1475–1564), malarz z przymusu – boski, acz nieszczęśliwy
Pierre Le Gros (1666–1719) – wspaniała rzymska kariera dramatycznie przerwana
Pietro Bracci (1700–1773) - mistrz elegancji i teatralnych gestów
Stefano Maderno (okoł. 1570–1636) – twórca słynny z jednego posągu
Śpiący Hermafrodyta – znana od zawsze trzecia płeć
Postać Hermafrodyty pobudzała wyobraźnię ludzi antyku w sposób szczególny. Istota o dwóch płciach – równocześnie kobiecej i męskiej – wydawała się uprzywilejowana, wyjątkowa, na wskroś idealna, ale rodziła też uczucia ambiwalentne i podejrzliwość. Nic dziwnego, że postaci o męskim przyrodzeniu i kobiecych piersiach poświęcono dużo uwagi, zarówno w literaturze, jak i sztukach plastycznych. Jeśli chodzi o te drugie, ulubionym tematem (choć nie jedynym) był Hermafrodyta pogrążony we śnie. Takiego właśnie, rozciągniętego na prześcieradle, zobaczymy w...
Zobacz więcejHerodiada z głową Jana Chrzciciela – femme fatale czasów baroku
Femme fatale kojarzy się z malarstwem i literaturą XIX wieku – z kobietami pożeraczkami męskich serc, niedoścignionymi uwodzicielkami i zimnokrwistymi demonami seksu z premedytacją doprowadzającymi mężczyzn do zguby. Ale kobiety piękne, erotycznie pociągające, a zarazem bezwzględne i wyrachowane fascynowały artystów od zawsze. Odnajdziemy je w literaturze antycznej i mitologii, a także w Starym i Nowym Testamencie. Zobaczymy je też w kreacjach malarskich Caravaggia i jego następców, bo to właśnie w XVII wieku Salome, Judyta i Herodiada stały się modnymi tematami malarskimi,...
Zobacz więcejKaplica Spada – antenaci, czyli kapitał nie do przecenienia
Liczne kaplice pośmiertne, które oglądamy w trakcie peregrynacji po rzymskich kościołach, są na ogół bogate w dekoracje i dzieła sztuki. Budzą nasz respekt, uznanie, zatrzymują nasze myśli na wielkości i znakomitości rodu, ale przede wszystkim na ich wyczuciu sztuki. Rzadko kiedy myślimy o nich w kategoriach czysto praktycznych, żeby nie powiedzieć merkantylnych. Rzadko kiedy dopuszczamy też do siebie refleksję, że głównym motywem ich powstania były chęć uwiecznienia własnej sławy, ale też prestiżu przyszłych, nienarodzonych jeszcze spadkobierców rodowego nazwiska.
Zobacz więcej Zgodnie z art. 13 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO), informujemy, że Administratorem Pani/Pana danych osobowych jest firma: Econ-sk GmbH, Billbrookdeich 103, 22113 Hamburg, Niemcy
Przetwarzanie Pani/Pana danych osobowych będzie się odbywać na podstawie art. 6 RODO i w celu marketingowym Administrator powołuje się na prawnie uzasadniony interes, którym jest zbieranie danych statystycznych i analizowanie ruchu na stronie internetowej. Podanie danych osobowych na stronie internetowej http://roma-nonpertutti.com/ jest dobrowolne.