Malarze

Malarze

Andrea Pozzo (1642–1709) – mistrz malarskiej iluzji

Malarze

Annibale Carracci (1560–1609) - prostolinijny odludek w świecie rzymskiego splendoru

Malarze

Antiveduto Grammatica (1571–1626) – specjalista od głów o nietuzinkowym imieniu

Malarze

Antoniazzo Romano (1430? – 1512?) – wybitny podglądacz wielkich mistrzów

Malarze

Artemisia Gentileschi (1593–1653) – malarka niekobieca, poniżona i zapomniana na stulecia

Malarze

Baciccio (1639–1709) – twórca nieba i piekła na ziemi

Malarze

Bronzino (1503–1572) – wysubtelniony, wyrafinowany i tajemniczy

Malarze

Caravaggio (1571–1610) - subtelny interpretator Biblii i pospolity przestępca

Malarze

Carlo Maratti (1625–1713) – znakomity portrecista i ojciec równie znakomitej córki

Malarze

Carlo Saraceni (1579–1620) – twórca między weryzmem a idealizmem

Malarze

Daniele da Volterra (1509–1566) – skazany na wielowiekowe pośmiewisko

Malarze

Dirck van Baburen (ok. 1592|93–1624) – krótkie, intensywne życie caravaggionisty z Północy

Malarze

Domenichino (1581–1641) - rzymski wzlot i neapolitański upadek małego Dominika

Malarze

Gerrit (Gerard) van Honthorst (1590–1656) – wstrzemięźliwy malarz nokturnowy

Malarze

Giovanni Lanfranco (1582–1647) – malarz Kościoła triumfującego

Malarze

Giuseppe Cesari (1568–1640) – ongiś rozchwytywany, dziś zapomniany ulubieniec papieży

Malarze

Guercino (1591–1666) – krótka kariera papieskiego wybrańca w Rzymie

Malarze

Guido Reni (1575–1642) – hazardzista o subtelnych manierach

Malarze

Hendrick ter Brugghen (1588–1629) – caravaggionista z Utrechtu

Malarze

Jusepe de Ribera (1591–1652) – mały Hiszpan, wielki malarz

Malarze

Melozzo da Forlì (1438–1494) – ten, który wprowadził do Rzymu delikatny powiew renesansu

Malarze

Orazio Borgianni (1578–1616) – melancholik o intelektualnych ambicjach i wybuchowym charakterze

Malarze

Orazio Gentileschi (1563–1639) – intymny realista ze skłonnością do awanturnictwa

Malarze

Pietro da Cortona (1596–1669) – wirtuoz od glorii, triumfów i apoteoz wszelakiego rodzaju

Malarze

Pinturicchio (1454–1513) – kreator fabuły prostej i pełnej wdzięku

Malarze

Rafael (1483–1520) – przedwcześnie zmarły geniusz renesansu

Malarze

Simone Vouet (1590–1649) – rozmach, blask i bogactwo baroku

Malarze

Trophime Bigot (1597–1650) – tajemniczy mistrz świecowego blasku

Odpoczynek w drodze do Egiptu – dzieło nowatorskie czy ironiczne?

Nowości
Nowości

Odpoczynek w drodze do Egiptu – dzieło nowatorskie czy ironiczne?

Sceny tej próżno szukać w ewangeliach kanonicznych. Jej źródłem są apokryfy – pisma popularne, choć oficjalnie przez Kościół nieaprobowane (jako nienatchnione), zawierające między innymi opowieść o odpoczynku Świętej Rodziny w trakcie ucieczki do Egiptu przed Herodem, którego zamiarem było zgładzenie wszystkich nowo narodzonych dzieci. Był to temat popularny od czasu wczesnego renesansu wśród artystów północnoeuropejskich, a później włoskich. Na obrazach ukazywano Marię z Dzieciątkiem na kolanach, czasem je karmiącą, i Józefa...

Zobacz więcej

Pascalina – powiernica, sekretarka i pielęgniarka papieża

Nowości
Nowości

Pascalina – powiernica, sekretarka i pielęgniarka papieża

W dziejach Kościoła kobiety u boku papieży wielokrotnie odgrywały ważną rolę – uwodziły ich, rozgrywały politycznie, ale też wspierały radą oraz intuicją i ciepłem. Na ogół postrzegane były krytycznie, zarówno przez duchownych, jak i historyków. A jak to było z Pascaliną, która choć nie dawała powodów do plotek natury erotycznej, obrosła czarną legendą już z samego powodu swojej bliskości z papieżem? A może nie o bliskość chodziło, lecz o coś znacznie ważniejszego – zaufanie i władzę, która przez dekady spoczywała w rękach kobiety. Wydaje s...

Zobacz więcej

Ród Spada – od nicości do wielkości

Nowości
Nowości

Ród Spada – od nicości do wielkości

„O wielkości rodu świadczą pozostawione budowle i dobrze zaaranżowane małżeństwa”. Taką myśl zwykł był wyrażać najznakomitszy przedstawiciel rodu Spada – kardynał Bernardino Spada. W czasach gdy o znaczeniu i potędze rodziny decydowały wzniesione przez nią pałace z galeriami sztuki, podmiejskie posiadłości, kościoły, a w szczególności pośmiertne kaplice, nikogo to nie dziwiło. Związani ślubem celibatu dostojnicy kościelni nie mogli przekazywać swojego – pozyskiwanego z tytułu sprawowanych urzędów – majątku swym dzieciom, ale dalszym krewnym już tak....

Zobacz więcej