Nazwisko tego zakonnika jezuity nierozerwalnie łączy się z iluzjonistyczną dekoracją stropu kościoła Sant’Ignazio di Loyola. Jej znaczenie trudno przecenić – stała się bowiem wzorem dla całej rzeszy barokowych artystów, pracujących nad wystrojem rozrzuconych w całym ówczesnym świecie budowli jezuickich i nie tylko. Pozzo był twórcą sztuki totalnej, autorem wizji, które w oku widza stapiały w jedną, niemal organiczną całość architekturę, rzeźbę i malarstwo, ale też świat przyrody. I jeśli myślimy, że technika 3D jest czymś nowym, powinniśmy udać się do tego rzymskiego przybytku, aby zobaczyć i doświadczyć, że nasi przodkowie już dawno znali ją i stosowali. 

Jako dwudziestotrzyletni młodzieniec Andrea rozpoczął nowicjat u jezuitów w Mediolanie. Oprócz powołania kierowała nim chęć malowania i projektowania, której ujście zaczął znajdywać pod patronatem otwartego na naukę i sztukę Towarzystwa Jezusowego. Był talentem uniwersalnym – malarzem, architektem i projektantem tzw. małej architektury (ołtarzy, okazjonalnych dekoracji), a także teoretykiem sztuki. W 1681 roku, po tym jak dał się poznać w miastach włoskich jako świetny dekorator, powołany został przez generała zakonu do Rzymu. Zaangażowany w prace przy kościele Sant’Ignazio, przedstawił nowatorskie rozwiązanie dekoracji partii podkopułowej. Sama kopuła z powodów finansowych nie mogła być wybudowana. Pozzo zastąpił ją po prostu płachtą płótna, na której wymalował pozorną architekturę w taki sposób, że daje ona złudzenie rzeczywistej. Efekt, który uzyskał, był zaskakujący – zadowolił nie tylko zleceniodawców, ale spodobał się szerokim rzeszom oglądających. Kolejną odsłoną jego talentu było imponujące malowidło sklepienia tegoż kościoła, po stworzeniu którego anonimowy zakonnik stał się w Rzymie artystą numer jeden.

Po wykonaniu jeszcze kilku prac w Wiecznym Mieście w 1702 roku opuścił Italię i wyjechał do Austrii, gdzie pracował dla tamtejszych zleceniodawców, głównie cesarza Leopolda I. Zmarł w Wiedniu i został pochowany w tamtejszym kościele Jezuitów.

Zanim opuścił Rzym, w 1693 roku podzielił się swoją wiedzą na temat projektowania ołtarzy, tabernakulów i innych drobnych obiektów w dziele Perspectiva pictorum et architectorum, które spotkało się z oddźwiękiem w licznych krajach, w tym w Chinach.

Najważniejsze dzieła Andrei Pozza w Rzymie:

•       Klasztor przy kościele Sant’Andrea al Quirinale

Cykl akwarel poświęconych życiu św. Stanisława Kostki (przypisywany artyście)

Niepokalane Poczęcie Marii Panny

•       Klasztor przy kościele Santissima Trinità dei Monti

Freski w pomieszczeniach klasztoru (refektarz, Sala della Gloria), 1694

•       Kościół Sant’Ignazio di Loyola

Freski stropu i zwieńczenia absydy, „fałszywa” kopuła, 1694

Projekt ołtarza w kaplicy św. Alojzego, 1695

Projekt ołtarza i nagrobka św. Jana Berchmansa, 1621

•       Kościół Il Gesù

Projekt ołtarza św. Ignacego Loyoli (1700)

Kaplica Madonna della Strada – dekoracja kopuły

Freski w korytarzu prowadzącym do izby Ignacego Loyoli – Casa Professa dei Gesuiti (obok kościoła), ok. 1680