Cesarze, wodzowie i dyktatorzy
Aecjusz (390–454) – tragiczny koniec „ostatniego Rzymianina”
Alberyk II (909? – 954) – pogromca własnej matki i książę Rzymu
Antinous (ok. 110–130) – młodzieniec, dla którego cesarz stracił rozum
Benito Mussolini (1883–1945) – następca cesarzy; charyzmatyczny i uwielbiany wódz
Cesare Borgia (1476–1507) – papieski potomek, którego bał się cały świat
Cesarz Antonin Pius (86–161) – gospodarz bogobojny, rozsądny i sprawiedliwy
Cesarz Domicjan (51–96) - wielki budowniczy i znienawidzony przez senat despota
Cesarz Hadrian (76–138) – podróżnik i miłośnik kultury greckiej
Cesarz Honoriusz (384–423) – ten, który pozwolił na zrabowanie Rzymu
Cesarz Karakalla (188–217) – brutalny wariat czy ofiara propagandy?
Cesarz Kommodus (161–192) – nieszczęsny syn wielkiego ojca
Cesarz Maksencjusz (278–312) – ciemiężca czy ofiara czarnej legendy
Cesarz Marek Aureliusz (121–180)– filozof na cesarskim tronie
Cesarz Nerwa (30–98) – władca roztropny, łagodny i mądry
Cesarz Romulus Augustulus (ok. 463–ok. 536) – ostatni cesarz imperium zachodniego i ... nic więcej
Cesarz Septymiusz Sewer (145–211) – ten, który z armii uczynił wiodącą siłę w państwie
Cesarz Teodozjusz Wielki (347–395) – ten, który z imperium romanum stworzył imperium christianum
Cesarz Trajan (53–117) – rzymski władca idealny: waleczny, szczodry i z senatem dobrze żyjący
Cesarz Tytus (39–81) – pogromca Jerozolimy i kochanek Bereniki
Cesarz Walentynian III (419–455) – żałosny bunt lekceważonego władcy
Cesarzowa Domicja Longina (53?–128?) – szanowana i potępiana, czyli los żony ostatniego Flawiusza
Cesarzowa Helena – od karczmarki do świętej, czyli jak rodzą się legendy
Cesarzowa Julia Domna (150/160? – 217) - ambitna władczyni i nieszczęśliwa matka
Galla Placydia (390–450) – niezwykła kobieta, warta tyle, co kilka ton zboża
Honoria (418–455?) – emancypantka czy narzędzie politycznych kalkulacji?
Konstantyna – cesarska córka i enigmatyczna święta
Odoaker (433–493) – upadek imperium, czyli jak inteligentny analfabeta stał się rzymskim królem
Teodoryk Wielki (441–526) – barbarzyńca, któremu rzymianie stawiali pomniki
Wiktor Emanuel III (1869–1947) – król odrzucony i niechciany
Kardynał Paolo Camillo Sfondrati (1560–1618) – w pogoni za świętością
Kardynał Sfondrati należał do grona najbardziej wpływowych postaci rzymskiego Kościoła przełomu XVI i XVII wieku. W swojej osobie łączył wszystkie dobre i złe cechy tej epoki wzmożonej pobożności i surowości. Będąc papieskim nepotem, przez krótką chwilę miał szansę osiągnąć wszystko, o czym mógł marzyć purpurat tamtych czasów w wymiarze ziemskim, niemniej zadowolić się musiał podrzędną funkcją prezbitera kościoła w biednej dzielnicy Trastevere. I wtedy jego ambicje przekroczyły ziemską sferę.
Zobacz więcejŚwięta Cecylia rozdaje jałmużnę biedakom – opowieść o krnąbrnym rzymskim ludzie
Pierre Polet zapragnął, by jego pośmiertną kaplicę udekorował freskami artysta o pseudonimie Domenichino. W przedsięwzięciu tym nie byłoby nic nadzwyczajnego, gdyby nie jedna z namalowanych scen, która zdumiała i zniesmaczyła wielu oglądających. Co mogło na tyle wstrząsnąć publiką siedemnastowiecznego Rzymu, że malunek ów znalazł się na ustach zarówno wykształconych elit, jak i prostych ludzi? Aby na to odpowiedzieć, musimy uważnie przyjrzeć się dekoracji kaplicy Polet ulokowanej w prawej nawie kościoła San Luigi dei Francesi.
Zobacz więcejPapież Grzegorz XIV (1535–1591) – pobożny, skromny i bezwolny
W wieku zaledwie szesnastu lat przyjął święcenia kapłańskie, w wieku lat dwudziestu pięciu został biskupem Cremony, a mając lat czterdzieści osiem otrzymał kapelusz kardynalski. A wszystko to zawdzięczał głównie znakomitemu, arystokratycznemu pochodzeniu. W momencie powołania na stolec Piotrowy, w 1590 roku, kardynał Sfondrati miał pięćdziesiąt sześć lat. Dziesięć miesięcy później zmarł ku ubolewaniu swojej rodziny, ale też wielu innych osób, które umiały docenić walory tego skromnego, pobożnego, ale też pozbawionego politycznych ambicji następcy świętego Piotra.
Zobacz więcej Zgodnie z art. 13 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO), informujemy, że Administratorem Pani/Pana danych osobowych jest firma: Econ-sk GmbH, Billbrookdeich 103, 22113 Hamburg, Niemcy
Przetwarzanie Pani/Pana danych osobowych będzie się odbywać na podstawie art. 6 RODO i w celu marketingowym Administrator powołuje się na prawnie uzasadniony interes, którym jest zbieranie danych statystycznych i analizowanie ruchu na stronie internetowej. Podanie danych osobowych na stronie internetowej http://roma-nonpertutti.com/ jest dobrowolne.
