Malarze

Malarze

Andrea Pozzo (1642–1709) – mistrz malarskiej iluzji

Malarze

Annibale Carracci (1560–1609) - prostolinijny odludek w świecie rzymskiego splendoru

Malarze

Antiveduto Grammatica (1571–1626) – specjalista od głów o nietuzinkowym imieniu

Malarze

Antoniazzo Romano (1430? – 1512?) – wybitny podglądacz wielkich mistrzów

Malarze

Artemisia Gentileschi (1593–1653) – malarka niekobieca, poniżona i zapomniana na stulecia

Malarze

Baciccio (1639–1709) – twórca nieba i piekła na ziemi

Malarze

Bronzino (1503–1572) – wysubtelniony, wyrafinowany i tajemniczy

Malarze

Caravaggio (1571–1610) - subtelny interpretator Biblii i pospolity przestępca

Malarze

Carlo Maratti (1625–1713) – znakomity portrecista i ojciec równie znakomitej córki

Malarze

Carlo Saraceni (1579–1620) – twórca między weryzmem a idealizmem

Malarze

Daniele da Volterra (1509–1566) – skazany na wielowiekowe pośmiewisko

Malarze

Dirck van Baburen (ok. 1592|93–1624) – krótkie, intensywne życie caravaggionisty z Północy

Malarze

Domenichino (1581–1641) - rzymski wzlot i neapolitański upadek małego Dominika

Malarze

Gerrit (Gerard) van Honthorst (1590–1656) – wstrzemięźliwy malarz nokturnowy

Malarze

Giovanni Lanfranco (1582–1647) – malarz Kościoła triumfującego

Malarze

Giuseppe Cesari (1568–1640) – ongiś rozchwytywany, dziś zapomniany ulubieniec papieży

Malarze

Guercino (1591–1666) – krótka kariera papieskiego wybrańca w Rzymie

Malarze

Guido Reni (1575–1642) – hazardzista o subtelnych manierach

Malarze

Hendrick ter Brugghen (1588–1629) – caravaggionista z Utrechtu

Malarze

Jusepe de Ribera (1591–1652) – mały Hiszpan, wielki malarz

Malarze

Melozzo da Forlì (1438–1494) – ten, który wprowadził do Rzymu delikatny powiew renesansu

Malarze

Orazio Borgianni (1578–1616) – melancholik o intelektualnych ambicjach i wybuchowym charakterze

Malarze

Orazio Gentileschi (1563–1639) – intymny realista ze skłonnością do awanturnictwa

Malarze

Pietro da Cortona (1596–1669) – wirtuoz od glorii, triumfów i apoteoz wszelakiego rodzaju

Malarze

Pinturicchio (1454–1513) – kreator fabuły prostej i pełnej wdzięku

Malarze

Rafael (1483–1520) – przedwcześnie zmarły geniusz renesansu

Malarze

Simone Vouet (1590–1649) – rozmach, blask i bogactwo baroku

Malarze

Trophime Bigot (1597–1650) – tajemniczy mistrz świecowego blasku

Tryptyk Giotta – między propagandą, pomnikiem a religijnym uniesieniem

Nowości
Nowości

Tryptyk Giotta – między propagandą, pomnikiem a religijnym uniesieniem

Sławny malarz Giotto di Bondone (ok. 1267–1337) otrzymał zadanie szczególne. Kardynał Giacomo Caetani Stefaneschi powierzył mu pracę nad tryptykiem, który miał ozdobić wielki ołtarz bazyliki Świętego Piotra w Rzymie. Trzy jego skrzydła były widoczne dla wiernych zgromadzonych we wnętrzu świątyni, natomiast ich rewersy zwrócone zostały w stronę ulokowanego w absydzie tronu biskupiego. Malarz był u szczytu swej popularności, a na swoim koncie miał już budzące powszechny podziw swoim naturalnym pięknem i realizmem freski w Asyżu (bazylika św. Franciszka) i Padwie (kapli...

Zobacz więcej

Turystyka wystawowa czy święto sztuki? „Caravaggio 2025” – sprawozdanie bardzo osobiste

Nowości
Nowości

Turystyka wystawowa czy święto sztuki? „Caravaggio 2025” – sprawozdanie bardzo osobiste

Gdy trzy dni przed przyjazdem do Rzymu przechadzałam się po salach wielkiej galerii malarstwa w Museo di Capodimonte w Neapolu, nie mogłam uwierzyć własnym oczom. W wielu salach byłam sama albo napotykałam w nich jedynie pojedynczych wielbicieli sztuki. Botticelli, Masaccio, Breugel, Rafael, Tycjan, a przede wszystkim moi ulubieni caravaggioniści, na czele ze wspaniałym Riberą, odkrywali przede mną swoje niezwykłe wizje, a ja mogłam napatrzeć się na ich obrazy do woli, pod każdym kątem, od dołu i z dowolnej odległości. Przyciągali i wabili mnie do siebie już z daleka, obiecując ucztę, w kt&oac...

Zobacz więcej

Ukrzyżowanie świętego Piotra (tryptyk Stefaneschi) – wielki krok ku nowej sztuce

Nowości
Nowości

Ukrzyżowanie świętego Piotra (tryptyk Stefaneschi) – wielki krok ku nowej sztuce

W centrum kompozycji, na złotym tle, widzimy ukrzyżowanego świętego Piotra. Żelazne gwoździe przebijają jego dłonie, podobnie jak przymocowane do krótkiej poprzecznej belki stopy. Wyprężone ciało męczennika wisi głową w dół wysoko nad sylwetkami zebranych wokół świadków wydarzenia. Wiemy, że skazany na kaźń apostoł tak właśnie pragnął zginąć – w inny sposób niż jego Pan, co miało wyrażać jego uniżenie i pokorę. Nas jednak szczególnie zainteresują uwiecznione na obrazie dziwne, antyczne budowle.

Zobacz więcej