Malarze

Malarze

Andrea Pozzo (1642–1709) – mistrz malarskiej iluzji

Malarze

Annibale Carracci (1560–1609) - prostolinijny odludek w świecie rzymskiego splendoru

Malarze

Antiveduto Grammatica (1571–1626) – specjalista od głów o nietuzinkowym imieniu

Malarze

Antoniazzo Romano (1430? – 1512?) – wybitny podglądacz wielkich mistrzów

Malarze

Artemisia Gentileschi (1593–1653) – malarka niekobieca, poniżona i zapomniana na stulecia

Malarze

Baciccio (1639–1709) – twórca nieba i piekła na ziemi

Malarze

Bronzino (1503–1572) – wysubtelniony, wyrafinowany i tajemniczy

Malarze

Caravaggio (1571–1610) - subtelny interpretator Biblii i pospolity przestępca

Malarze

Carlo Maratti (1625–1713) – znakomity portrecista i ojciec równie znakomitej córki

Malarze

Carlo Saraceni (1579–1620) – twórca między weryzmem a idealizmem

Malarze

Daniele da Volterra (1509–1566) – skazany na wielowiekowe pośmiewisko

Malarze

Dirck van Baburen (ok. 1592|93–1624) – krótkie, intensywne życie caravaggionisty z Północy

Malarze

Domenichino (1581–1641) - rzymski wzlot i neapolitański upadek małego Dominika

Malarze

Gerrit (Gerard) van Honthorst (1590–1656) – wstrzemięźliwy malarz nokturnowy

Malarze

Giovanni Lanfranco (1582–1647) – malarz Kościoła triumfującego

Malarze

Giuseppe Cesari (1568–1640) – ongiś rozchwytywany, dziś zapomniany ulubieniec papieży

Malarze

Guercino (1591–1666) – krótka kariera papieskiego wybrańca w Rzymie

Malarze

Guido Reni (1575–1642) – hazardzista o subtelnych manierach

Malarze

Melozzo da Forlì (1438–1494) – ten, który wprowadził do Rzymu delikatny powiew renesansu

Malarze

Orazio Borgianni (1578–1616) – melancholik o intelektualnych ambicjach i wybuchowym charakterze

Malarze

Orazio Gentileschi (1563–1639) – intymny realista ze skłonnością do awanturnictwa

Malarze

Pietro da Cortona (1596–1669) – wirtuoz od glorii, triumfów i apoteoz wszelakiego rodzaju

Malarze

Pinturicchio (1454–1513) – kreator fabuły prostej i pełnej wdzięku

Malarze

Rafael (1483–1520) – przedwcześnie zmarły geniusz renesansu

Malarze

Simone Vouet (1590–1649) – rozmach, blask i bogactwo baroku

Malarze

Trophime Bigot (1597–1650) – tajemniczy mistrz świecowego blasku

Święty Jan Chrzciciel Caravaggia – znużony efeb czy melancholijny święty?

Nowości
Nowości

Święty Jan Chrzciciel Caravaggia – znużony efeb czy melancholijny święty?

Artysta malował wizerunek świętego Jana Chrzciciela wiele razy. Ten stworzony w Neapolu jest jego ostatnim. Piękna, zadumana, ale też smutna i apatyczna twarz młodzieńca mocno przykuwa nasz wzrok. Nagi, z białą opaską przerzuconą przez biodra, siedzi na tle muru na udrapowanej czerwonej tkaninie. Do jego ciała przylgnął z boku, odwrócony od widza, baran zajęty spożywaniem pnącej się po murze rachitycznej winorośli. W dłoni młodzieniec trzyma trzcinowy kijek, a jego prawa noga spoczywa na pniu. Obraz wzbudza niepokój. Z kim właściwie mamy do czynienia: czy młodzieniec, któr...

Zobacz więcej

Pokutująca Maria Magdalena Charlesa Mellina – między atrakcyjnym mitem a nagą prawdą

Nowości
Nowości

Pokutująca Maria Magdalena Charlesa Mellina – między atrakcyjnym mitem a nagą prawdą

Według zachodniej tradycji, która ukształtowała się we wczesnym średniowieczu, Maria zwana Magdaleną po śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa wyjechała z Galilei i udała się do Francji. Osiadła w Prowansji, gdzie nawracała miejscową ludność, po czym zamieszkała w pustelni w górach Sainte-Baume. Tam oddała się kontemplacji, modlitwie, ale przede wszystkim pokucie. Święta grota, w której żyła Magdalena, do dziś jest miejscem katolickich pielgrzymek. Co łączy tę historię z informacjami na temat świętej zawartymi w Biblii? Nic, ale hagiografie i sztuka nie są wszak po to, aby o...

Zobacz więcej

Sacco di Roma – pohańbienie Rzymu i papieża

Nowości
Nowości

Sacco di Roma – pohańbienie Rzymu i papieża

To był prawdziwy dopust boży, katastrofa dla miasta i jego ludności, ale też całkowita kompromitacja papieża – głowy Państwa Kościelnego. Przez wiele tygodni hordy najemników oddawały się plądrowaniu Rzymu. Grabiono, gwałcono i zabijano jego mieszkańców. Znający historię swojego miasta rzymianie wiedzieli o brutalnych napadach barbarzyńskich hord Alaryka czy Genzeryka. Czasy V wieku należały jednak do odległej przeszłości. Barbarzyńców już w Europie nie było, a stolica potężnego Państwa Kościelnego wydawała się miejscem bezpiecznym, bo świętym. Któż miałby pod...

Zobacz więcej

Whoops, looks like something went wrong.