Rzeźbiarze
Alessandro Algardi (1598–1654) – niedoceniony mistrz sztuki barokowej
Andrea Sansovino (ok. 1467–1529) – ten, który umiał ożywić zmarłych
Antonio Canova (1757–1822) - przez współczesnych wychwalany, przez potomnych lekceważony
Antonio Raggi (1624–1686) – drugie ręce mistrza Berniniego
Bartolomeo Ammannati (1511–1592) – początki świetnej kariery wielkiego włoskiego manierysty
Camillo Rusconi (1658–1728) – mało znany geniusz przełomu wieków
Cosimo Fancelli (1618–1688), wielki, acz drugorzędny mistrz rzymskiego baroku
Domenico Guidi (1625–1701) - czyli Bernini we francuskim stylu
Ercole Ferrata (1610–1686) - naśladowca o nieprzeciętnym talencie
Francesco Cavallini (1640–1703) - rzeźbiarz girland i rozkołysanych świętych
Francesco Mochi (1580–1654) – odsunięty, zapomniany, niepocieszony
Gian Lorenzo Bernini (1599–1680) – porywczy, arogancki i genialny ulubieniec papieży
Giovanni Battista Maini (1690–1752) – elegancja późnego baroku
Giuliano Finelli (1602–1653) - rzeźbiarz koronek, listków i kołnierzyków, ale nie tylko
Jacopo Sansovino (1486–1570) – w Rzymie niedoceniony, w Wenecji rozsławiony
Michał Anioł (1475–1564), malarz z przymusu – boski, acz nieszczęśliwy
Pietro Bracci (1700–1773) - mistrz elegancji i teatralnych gestów
Stefano Maderno (okoł. 1570–1636) – twórca słynny z jednego posągu
Święty Hieronim (ok.331 a 347 – 420) – „Rzymianie chowajcie córki, bo Hieronim idzie”
Tego tłumacza Biblii znamy głównie z wizerunków ukazujących jego stare, rachityczne ciało. Ale za oficjalną fasadą pustelnika i erudyty kryje się człowiek konfliktowy i bezkompromisowy, którego postać chętnie jest (w dzisiejszych czasach) przywoływana przez tych, którzy z jednej strony pragną ukazać jego mizoginizm, a z drugiej dowodzących, że jego postawa jest najlepszym dowodem dowartościowania kobiet w Kościele późnoantycznym. Jak było naprawdę?
Zobacz więcejKaplica Polet – pomnik kontrreformacyjnych cnót francuskiego handlarza winem
Rzymska kariera Domenichina zawisła na włosku. Najpierw śmierć papieża Klemensa VIII, którego nepot (Pietro Aldobrandini) był dotychczasowym protektorem artysty, a potem śmierć mistrza Annibale Carracciego (1609) sprawiły, że zlecenia przestały napływać. I dopiero w przededniu wyjazdu do rodzinnej Bolonii, malarz pozyskał bardzo ważne zamówienie, jakim stał się obraz Ostatnia komunia świętego Hieronima, a zaraz potem cykl fresków dotyczących życia świętej Cecylii. Freski zostały zamówione przez bogatego kupca jako element wystroju kościoła społeczności francuskiej &...
Zobacz więcejOstatnia komunia świętego Hieronima Domenichina – dzieło o wyższości komunii pod jedną postacią
NowościOstatnia komunia świętego Hieronima Domenichina – dzieło o wyższości komunii pod jedną postacią
Gdy w 1614 roku obraz ten zawisł w ołtarzu głównym kościoła San Girolamo della Carità przy via di Monserrato, wzbudził tak wielki zachwyt, że mieszkańcy Rzymu wręcz pielgrzymowali do niego, z podziwem wychwalając jego religijną głębię, siłę wyrazu i realizm. Dzieło, jak i jego twórca – Domenichino, byli na ustach całego ówczesnego świata sztuki. Tylko jeden człowiek spoglądał na nie ze sceptycyzmem i zazdrością. Był nim znany nad Tybrem malarz Lanfranco. Kilka lat później zarzucił Domenichinowi plagiat, pragnąc pogrążyć go w niesławie.
Zobacz więcej Zgodnie z art. 13 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO), informujemy, że Administratorem Pani/Pana danych osobowych jest firma: Econ-sk GmbH, Billbrookdeich 103, 22113 Hamburg, Niemcy
Przetwarzanie Pani/Pana danych osobowych będzie się odbywać na podstawie art. 6 RODO i w celu marketingowym Administrator powołuje się na prawnie uzasadniony interes, którym jest zbieranie danych statystycznych i analizowanie ruchu na stronie internetowej. Podanie danych osobowych na stronie internetowej http://roma-nonpertutti.com/ jest dobrowolne.