Domenico Guidi (1625–1701) - czyli Bernini we francuskim stylu

Domenico Guidi, nagrobek Camilla del Corno, fragment, kościół Santissimi nomi di Gesù e Maria

Domenico Guidi, nagrobek Camilla del Corno, fragment, kościół Santissimi nomi di Gesù e Maria

Domenico Guidi pochodził z okolic Carrary, z rodziny o tradycjach rzeźbiarskich. Gdy w 1648 roku przybył do Rzymu, jego nauczycielem został Alessandro Algardi. Artysta ten w znacznym stopniu wpłynął na rozwój młodego twórcy. Guidi pracował z nim aż do jego śmierci w 1654 roku. Współtworzył jego wizje rzeźbiarskie, w tym wysoko ceniony relief Spotkanie papieża Leona z Attylą w bazylice św. Piotra, ale przypadło mu też w udziale dokończenie, wraz z Ercole Ferratą, rozpoczętej przez mistrza pracy w kościele San Nicola da Tolentino

Domenico Guidi, nagrobek Camilla del Corno, fragment, kościół Santissimi nomi di Gesù e Maria
Domenico Guidi, Anioł z włócznią, Ponte Sant'Angelo
Domenico Guidi, ołtarz św. Józefa, kościół Santa Maria della Vittoria
Domenico Guidi, nagrobek kardynała Lorenzo Imperialego, bazylika Sant'Agostino
Domenico Guidi, ołtarz główny w kościele Sant'Agnese in Agone
Domenico Guidi, popiersie papieża Innocentego X, Palazzo Doria Pamphlij
Domenico Gaudi, pomnik nagrobny kardynała Gauthier de Sluse, kościół Santa Maria dell'Anima
Domenico Guidi, popiersie Felice Zacchii Rondinini, Galleria Borghese
Domenico Guidi, nagrobek Orazio Falconiera i Ottavii Sachetti, bazylika San Giovanni dei Fiorentini
Domenico Guidi, nagrobek GaspareThiene i alegoria Roztropności, bazylika Sant'Andrea della Valle
Domenico Guidi, nagrobek Carla di Montecatini, kościół Santa Maria in Aquiro
Domenico Guidi, figura Ludwika XIV (prace nad rzeźbą dokończył artysta francuski), Villa Medici
Alessandro Algardi, ołtarz główny, rzeźby Ercole Ferrata i Domenico Guidi, kościół San Nicola da Tolentino
Domenico Guidi, św. Sebastian, fasada bazyliki Sant'Andrea della Valle
Domenico Guidi, nagrobek Camilla del Corno, fragment, kościół Santissimi nomi di Gesù e Maria
Domenico Guidi, Pieta, Cappella del Monte di Pietà, Palazzo del Monte di Pietà
Domenico Guidi, Pieta, fragment, Cappella del Monte di Pietà, Palazzo del Monte di Pietà

Domenico Guidi pochodził z okolic Carrary, z rodziny o tradycjach rzeźbiarskich. Gdy w 1648 roku przybył do Rzymu, jego nauczycielem został Alessandro Algardi. Artysta ten w znacznym stopniu wpłynął na rozwój młodego twórcy. Guidi pracował z nim aż do jego śmierci w 1654 roku. Współtworzył jego wizje rzeźbiarskie, w tym wysoko ceniony relief Spotkanie papieża Leona z Attylą w bazylice św. Piotra, ale przypadło mu też w udziale dokończenie, wraz z Ercole Ferratą, rozpoczętej przez mistrza pracy w kościele San Nicola da Tolentino

      Domenico Guidi, popiersie Felice Zacchii
      Rondinini, Galleria Borghese

Gdy z kolei w 1680 roku zmarł Gian Lorenzo Bernini, Guidi stał się, obok Ferraty, głównym rzymskim rzeźbiarzem, a jego styl utożsamiano z coraz bardziej modnym smakiem francuskim. Dowodem tego może być ostatnia jego praca – ponadnaturalnej wielkości statua króla Ludwika XIV, wykonana dla księcia Guido Vaniego, który w ten sposób pragnął przypodobać się francuskiemu władcy. Już na początku pracy Guidi zaczął otrzymywać tajemnicze, anonimowe listy z pogróżkami, w których straszono go wręcz śmiercią, jeśli nie zaniecha tego zlecenia. Jak się okazało, nadawcą nie był zazdrosny konkurent, ale... ambasador cesarza Leopolda I austriackiego. Cesarzowi nie w smak były symbole władzy, jakimi artysta obdarzył w rzeźbie francuskiego króla, do tej pory zarezerwowane dla władców Świętego Cesarstwa Rzymskiego, za których potomka uważał się Leopold. Chodziło ni mniej ni więcej o rzymską tunikę, skórę lwa i glob, na którym spoczywa stopa francuskiego monarchy. Jak ważna była ta gra symboli, może świadczyć fakt, że w obawie o swe życie rzeźbiarz zrezygnował z pracy, a statuę dokończył artysta francuski.

 

W Rzymie Guidi cieszył się wielką popularnością, co niosło za sobą konieczność zatrudniania licznych współpracowników, na czym często cierpiały jego realizacje. Był jednak artystą płodnym, ambitnym i pracowitym, a jego zdolności szybko odkryto za granicą – pracował w Wersalu i we Wrocławiu, dostarczał też prace na dwór hiszpański. Jednak szczególną popularnością cieszył się wśród zleceniodawców francuskich.

 

      Domenico Guidi, ołtarz główny w kościele
      Sant'Agnese in Agone

Prace wykonane przez Domenica Guidiego samodzielnie w Rzymie:

 

Kościół Santi Bonifacio e Alessio

  • Nagrobek kardynała Giovanniego Francesco de Bagni (1650)

Galleria Borghese

  • Popiersie Felice Zacchii Rondinini (1660)

Kościół San Giovanni dei Fiorentini

  • Pomnik nagrobny Orazio Falconieriego i Ottavii Sacchetti (1668)

Kościół Sant’Andrea della Valle

  • Nagrobek Gaspare Thiene i alegoria Roztropności (1673–1676)
  • Posągi św. Kajetana i św. Sebastiana na fasadzie kościoła zdj.

Kościół Santissimi nomi di Gesù e Maria

  • Nagrobek Camilla del Corno (1680)

Kościół Sant’Agnese in Agone 

  • Ołtarz główny z przedstawieniem Świętej Rodziny (1683)

Kościół Santa Maria della Vittoria 

      Domenico Guidi, nagrobek Carla di
      Montecatini, kościół Santa Maria in Aquiro

  • Ołtarz Sen Józefa (1699)

Kościół Santa Maria dell’Anima

  • Pomnik nagrobny kardynała Jeana Gautier de Sluse

Kościół Santa Maria in Aquiro

  • Nagrobek Carla di Montecatini

Ponte Sant'Angelo (most św. Anioła)

  • Anioł z włócznią 

Kościół Sant’Agostino

  • Pomnik nagrobny kardynała Lorenza Imperialego (1673)

Willa Medici

  • Posąg króla Ludwika XIV (niedokończony)

Kościół San Nicola da Tolentino

  • Współudział (wraz z Ercole Ferratą) w wykonaniu rzeźb ołtarza głównego
    Palazzo del Monte di Pietà