Onorio Longhi (1568–1619) – artysta wagabunda

Sylweta nieistniejącego kościoła Santa Maria Liberatrice zniszczonego w trakcie prac na Forum Romanum na początku XX w., Giuseppe Vasi

Sylweta nieistniejącego kościoła Santa Maria Liberatrice zniszczonego w trakcie prac na Forum Romanum na początku XX w., Giuseppe Vasi

Ten architekt, poeta amator, a także kompan od zabaw Caravaggia to postać jak z powieści awanturniczej, jedna z najbarwniejszych w życiu artystycznym XVII-wiecznego Rzymu. Ledwie wyszedł z więzienia, od razu do niego trafiał. Oskarżany był o zakłócanie porządku, obelgi, bijatyki, awantury w domach publicznych i napady z bronią w ręku na osoby prywatne (np. na swojego konkurenta – malarza Giuseppe Cesariego). Noce najchętniej spędzał na rzymskich ulicach i w tawernach. Miał żonę i sporą gromadkę dzieci.
Sylweta nieistniejącego kościoła Santa Maria Liberatrice zniszczonego w trakcie prac na Forum Romanum na początku XX w., Giuseppe Vasi
Onorio Longhi, projekt kaplicy św. Filipa Nereusza, kościół Santa Maria in Vallicella
Onorio Longhi, Palazzo Altemps, Cappella di Sant'Aniceto
Onorio Longhi, projekt fasady i wnętrz - Palazzo Altemps
Ten architekt, poeta amator, a także kompan od zabaw Caravaggia to postać jak z powieści awanturniczej, jedna z najbarwniejszych w życiu artystycznym XVII-wiecznego Rzymu. Ledwie wyszedł z więzienia, od razu do niego trafiał. Oskarżany był o zakłócanie porządku, obelgi, bijatyki, awantury w domach publicznych i napady z bronią w ręku na osoby prywatne (np. na swojego konkurenta – malarza Giuseppe Cesariego). Noce najchętniej spędzał na rzymskich ulicach i w tawernach. Miał żonę i sporą gromadkę dzieci.
      Onorio Longhi, Palazzo Altemps, Cappella
      di Sant'Aniceto

Początkowo był asystentem swego ojca Martino Longhiego (Starszego), a po jego śmierci w 1591 roku przejął jego zlecenia. Gdy sam umarł, jego prace kontynuował syn – Martino Longhi (Młodszy). Zamieszany wraz z Caravaggiem w zabójstwo, skazany na banicję, Onorio Longhi udał się do Mediolanu i powrócił dopiero po ułaskawieniu w 1611 roku, znajdując pracę przy budowie kościoła San Carlo al Corso. Było to najważniejsze spośród jego rzymskich zleceń. Kościołem zajmował się aż do śmierci, później pieczę nad nim przejął jego syn Martino Longhi (Młodszy) i Pietro da Cortona. 

Oprócz tego w Rzymie znane są inne jego prace:

  • Nagrobek Virgilia Crescenziego w atrium kościoła San Gregorio Magno
  • Kaplica kardynała Santoro w bazylice św. Jana na Lateranie (San Giovanni in Laterano)
  • Kaplica Colonna w kościele Santa Maria in Aracoeli
  • Współpraca przy budowie pałacu i kościoła pałacowego (Sant’Aniceto) – Palazzo Altemps
  • Ołtarz główny w kościele Sant’Eusebio
  • Ołtarz główny w kościele Sant’Anastasia
  • Ołtarz boczny św. Filipa Nereusza (Filippo Neri) w kościele Santa Maria in Vallicella