Sant'Andrea delle Fratte, widok kopuły zaprojektowanej przez Gaspara Guerrę i zdobionej malowidłami Andrei P. Mariniego
To kościół, w którego wnętrzu atmosfera religijnego skupienia i modlitwy wciąż dominuje nad zgiełkiem wycieczek i zagubionych turystów bezradnie rozglądających się po ścianach i zaglądających do kaplic w nadziei znalezienia czegoś, czego jeszcze w Rzymie nie widzieli. Dlatego kroki intruza nieposzukującego modlitwy są tu niepewne, a on sam wydaje się zawstydzony swoją wścibską obecnością. Jeśli uda mu się ów wstyd pokonać, pierwszą rzeczą, na jaką zwróci uwagę, będą anioły – dwie rzucające się w oczy rzeźby, znajdujące się po obu stronach chóru. Napis, który widnieje na ich cokołach, nie kłamie – to rzeczywiście posągi dłuta Gian Lorenzo Berniniego, największego rzeźbiarza baroku, chociaż ich pierwotne przeznaczenie było inne niż dekoracja wnętrza tego kościoła.
To kościół, w którego wnętrzu atmosfera religijnego skupienia i modlitwy wciąż dominuje nad zgiełkiem wycieczek i zagubionych turystów bezradnie rozglądających się po ścianach i zaglądających do kaplic w nadziei znalezienia czegoś, czego jeszcze w Rzymie nie widzieli. Dlatego kroki intruza nieposzukującego modlitwy są tu niepewne, a on sam wydaje się zawstydzony swoją wścibską obecnością. Jeśli uda mu się ów wstyd pokonać, pierwszą rzeczą, na jaką zwróci uwagę, będą anioły – dwie rzucające się w oczy rzeźby, znajdujące się po obu stronach chóru. Napis, który widnieje na ich cokołach, nie kłamie – to rzeczywiście posągi dłuta Gian Lorenzo Berniniego, największego rzeźbiarza baroku, chociaż ich pierwotne przeznaczenie było inne niż dekoracja wnętrza tego kościoła.
