Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Antinous (ok. 110–130) – młodzieniec, dla którego cesarz stracił rozum

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Antonin Pius (86–161) – gospodarz bogobojny, rozsądny i sprawiedliwy

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Domicjan (51–96) - wielki budowniczy i znienawidzony przez senat despota

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Hadrian (76–138) – podróżnik i miłośnik kultury greckiej

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Honoriusz (384–423) – ten, który pozwolił na zrabowanie Rzymu

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Karakalla (188–217) – brutalny wariat czy ofiara propagandy?

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Kommodus (161–192) – nieszczęsny syn wielkiego ojca

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Maksencjusz (278–312) – ciemiężca czy ofiara czarnej legendy

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Marek Aureliusz (121–180)– filozof na cesarskim tronie

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Nerwa (30–98) – władca roztropny, łagodny i mądry

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Romulus Augustulus (ok. 463–ok. 536) – ostatni cesarz imperium zachodniego i ... nic więcej

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Septymiusz Sewer (145–211) – ten, który z armii uczynił wiodącą siłę w państwie

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Teodozjusz Wielki (347–395) – ten, który z imperium romanum stworzył imperium christianum

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Trajan (53–117) – rzymski władca idealny: waleczny, szczodry i z senatem dobrze żyjący

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Tytus (39–81) – pogromca Jerozolimy i kochanek Bereniki

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarz Walentynian III (419–455) – żałosny bunt lekceważonego władcy

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarzowa Domicja Longina (53?–128?) – szanowana i potępiana, czyli los żony ostatniego Flawiusza

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarzowa Helena – od karczmarki do świętej, czyli jak rodzą się legendy

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Cesarzowa Julia Domna (150/160? – 217) - ambitna władczyni i nieszczęśliwa matka

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Galla Placydia (390–450) – niezwykła kobieta, warta tyle, co kilka ton zboża

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Honoria (418–455?) – emancypantka czy narzędzie politycznych kalkulacji?

Cesarze rzymscy i ich otoczenie

Konstantyna – cesarska córka i enigmatyczna święta

Fillide Melandroni (1581–1618) – niejednoznaczny portret znanej rzymskiej kurtyzany

Nowości
Nowości

Fillide Melandroni (1581–1618) – niejednoznaczny portret znanej rzymskiej kurtyzany

Jej piękna twarz jest dobrze znana miłośnikom malarstwa Caravaggia. Dojrzymy ją na jego obrazach w przebraniu świętych – Katarzyny Aleksandryjskiej i Marii Magdaleny, ale też starotestamentowej Judyty. Czy była tylko jego modelką, czy może kimś więcej – przyjaciółką, kochanką? Zapamiętana została głównie za sprawą pojedynku stoczonego przez malarza z Ranucciem Tomassonim, w którym miała odgrywać główną rolę. Sprawdźmy, ile w tej krwawo-romantycznej historii jest prawdy, a ile barwnej legendy, doskonale wpisującej się niestandardowe życie artysty i jego m...

Zobacz więcej

Wenus Knidyjska – wizerunek skromnej, zawstydzonej hetery

Nowości
Nowości

Wenus Knidyjska – wizerunek skromnej, zawstydzonej hetery

Grecka mitologia będąca źródłem licznych opowieści o Afrodycie, czyli rzymskiej Wenus, opisuje boginię miłości jako ucieleśnienie ideału kobiecej urody i pożądania. Pewna siebie i zapalczywa uwodzicielka wydaje się zawsze bezkompromisowo podążać za swoim uczuciem, nie zważając na męża, którego nagminnie zdradza. I oto pojawia się przed nami jej piękne ciało i delikatna twarz pod ciasno upiętymi włosami. Właśnie zdjęła swą szatę, aby zanurzyć się w morzu. A może skończywszy kąpiel, wychodzi już na brzeg i sięga po ubranie rzucone wcześniej niedbale na wazon. Jej ręka bezwiednie zd...

Zobacz więcej

Dzielnica czerwonych latarni – sekretne życie Wiecznego Miasta

Nowości
Nowości

Dzielnica czerwonych latarni – sekretne życie Wiecznego Miasta

Szacuje się, że pod koniec XVI stulecia w mieście nad Tybrem, liczącym w tym czasie około stu tysięcy mieszkańców, tylko jedną trzecią ludności stanowiły kobiety. Spośród nich około dziesięć procent trudniło się nierządem. Sektor usług seksualnych był w mieście rozbudowany, a kobiety lekkich obyczajów w równej mierze darzono tu pogardą i doceniano. Do Rzymu ściągały one z wszystkich zaułków Italii, mając nadzieję na szybki i pewny zarobek oraz licznych klientów. Płatne usługi seksualne świadczono w Wiecznym Mieście tak naprawdę zawsze, ale Pius V, wstę...

Zobacz więcej