Carlo Rainaldi (1611–1691) – architekt o zamiłowaniu do muzyki

Carlo Rainaldi, wnętrze kościoła Santa Maria in Campitelli

Carlo Rainaldi, wnętrze kościoła Santa Maria in Campitelli

Chodząc po Rzymie, co rusz natrafimy na dzieła tego płodnego architekta, który fachem tym zajmował się już od młodych lat. Był bowiem synem i uczniem renomowanego rzymskiego budowniczego Girolamo Rainaldiego. I jak to często bywało w artystycznych rodach, początkowo pracował z ojcem, a po jego śmierci w 1655 roku – samodzielnie. Otrzymał rozległe humanistyczne i muzyczne wykształcenie, co w przypadku młodzieńca, którego życiowa droga była z góry wyznaczona, stanowiło rzecz wyjątkową. Znamy go jako architekta, zapominając często, że był również muzykiem i kompozytorem.

Carlo Rainaldi, wnętrze kościoła Santa Maria in Campitelli
Carlo Rainaldi, fasada kościoła Santa Maria in Campitelli
Carlo Rainaldi, Palazzo Pamphilj, Piazza Navona
Carlo Rainaldi, Pawilon della Meridiana, Villa Borghese
Carlo Rainaldi, nimfeum w Palazzo Borghese
Carlo Rainaldi i inni architekci, kościół Sant'Agnese in Agone
Carlo Rainaldi, bliźniacze kościoły - Santa Maria dei Miracoli i Santa Maria in Montesanto, Piazza del Popolo
Carlo Rainaldi, fasada chóru bazyliki Santa Maria Maggiore
Carlo Rainaldi, górna część fasady, kościół Sant'Andrea della Valle
Carlo Rainaldi, fasada kościoła Santissimi Nomi di Gesù e Maria
Carlo Rainaldi, fasada kościoła San Girolamo della Carità
Carlo Rainaldi, pomnik nagrobny papieża Klemensa IX, bazylika Santa Maria Maggiore
Carlo Rainaldi, pomnik nagrobny kardynała Bonellego w bocznym wejściu do bazyliki Santa Maria sopra Minerva
Carlo Rainaldi, ołtarz główny w kościele San Girolamo della Carità
Carlo Rainaldi, wnętrze kościoła Sant'Antonio dei Portoghesi
Carlo Rainaldi, Cappella San Borromeo, kościół Santa Maria in Vallicella
Carlo Rainaldi, projekt nagrobka kardynała Adriano Cevy, wykonanie Giuliano Finelli, baptysterium San Giovanni, kaplica śś. Wenancjusza i Domniusa
Carlo Rainaldi, ołtarz główny w kościele San Lorenzo in Lucina

Chodząc po Rzymie, co rusz natrafimy na dzieła tego płodnego architekta, który fachem tym zajmował się już od młodych lat. Był bowiem synem i uczniem renomowanego rzymskiego budowniczego Girolamo Rainaldiego. I jak to często bywało w artystycznych rodach, początkowo pracował z ojcem, a po jego śmierci w 1655 roku – samodzielnie. Otrzymał rozległe humanistyczne i muzyczne wykształcenie, co w przypadku młodzieńca, którego życiowa droga była z góry wyznaczona, stanowiło rzecz wyjątkową. Znamy go jako architekta, zapominając często, że był również muzykiem i kompozytorem.

Wznoszone przez niego budowle charakteryzowały silne efekty światłocieniowe, mocno akcentowane zwielokrotnione kolumny i monumentalizm, czego przykładem może być fasada kościoła Santa Maria in Campitelli. Był też zdolnym projektantem licznych ołtarzy, kaplic, kopuł w rozproszonych po całym mieście kościołach (m.in. San Girolamo della Carità, San Lorenzo in Lucina, Santa Maria in Montesanto, Santa Maria della Scala).

      Carlo Rainaldi, ołtarz główny w kościele
      San Lorenzo in Lucina

Najważniejsze obiekty stworzone przez Carla Rainaldiego w Rzymie:

  •     Palazzo Pamphilj na Piazza Navona (wraz z ojcem)
  •     Casino della Meridiana w kompleksie Villa Borghese (początkowo wraz ojcem)
  •     Nimfeum i loggia w Palazzo Borghese
  •     Współudział w budowie kościoła Sant’Agnese in Agone na Piazza Navona
  •     Kościół Santa Maria in Campitelli, 1660
  •     Bliźniacze kościoły na Piazza del Popolo (1667), dokończone przez Gian Lorenzo Berniniego i Carlo Fontanę (Santa Maria in Montesanto, Santa Maria dei Miracoli)
  •     Monumentalna fasada chóru bazyliki Santa Maria Maggiore, 1675
  •     Dokończenie fasady kościoła Sant’Andrea della Valle, 1665
  •     Fasada kościoła Santissimi Nomi di Gesù e Maria przy via del Corso  (1674) i projekt dwóch kaplic (przypisywane)
  •     Ukończenie kościoła Santa Maria del Suffragio przy via Giulia – fasada i dwie kaplice
  •     Fasada kościoła San Girolamo della Carità
  •     Pomnik nagrobny dla Klemensa IX (1671) w bazylice Santa Maria Maggiore
  •     Pomnik nagrobny kardynała Bonelli w bazylice Santa Maria sopra Minerva