Według podania zaraz po kaźni Wawrzyńca aresztowany został Hipolit i skazany na śmierć wraz z rodziną i mamką – jego opiekunką z lat dzieciństwa, Konkordią (później błogosławioną). Zginął poprzez rozerwanie ciała przez cztery przywiązane do jego członków konie. Ten sposób kaźni najwyraźniej łączy się z greckim imieniem świętego, oznaczającym tyle co „ten, który uwalnia (rozpuszcza) konie”. Nie na darmo święty został też patronem koni i strażników więziennych.

Postać strażnika Hipolita przetrwała w pamięci wiernych i tradycji Kościoła o wiele silniej niż wspomnianego antypapieża Hipolita. Co ciekawe, kult świętego i wizerunków z nim związanych, a głównie tych obrazujących jego męczeńską śmierć szczególnie mocno zaistniał w krajach północnej Europy. Przyczyniły się do tego liczne relikwie (w postaci odłamków kości), przywiezione z Rzymu, gdzie zostały wydobyte z grobu Hipolita (antypapieża) przy via Tiburtina. Jeszcze dzisiaj można znaleźć informacje na temat tegoż antypapieża ilustrowane średniowiecznymi obrazami ukazującymi jego rozrywane przez konie ciało, mimo że z całą pewnością zmarł on w kamieniołomie na Sardynii, a jego szczątki złożono w katakumbach przy wspomnianej via Tiburtina.

W samym centrum historycznego Rzymu nie znajdziemy kościoła jemu tylko poświęconego oprócz wspomnianego kościoła San Lorenzo in Fonte (właściwie Santi Lorenzo e Ippolito), gdzie w ołtarzu głównym widnieje siedemnastowieczny obraz ukazujący chrzest Hipolita przyjmowany z rąk św. Wawrzyńca.