Maria Magdalena omdlała – akt zuchwały (między mistycznym uniesieniem a ekstazą seksualną)

Obraz ten uważany jest za jeden z najbardziej prowokacyjnych aktów w historii sztuki. I rzeczywiście, patrząc na niego, trudno uwierzyć, że namalował go artysta doby baroku. I nie o nowoczesny, sumaryczny sposób konstruowania sceny tu chodzi, ale o bezkompromisową śmiałość w ukazywaniu kobiecego ciała i świętokradcze wręcz przekraczanie granicy przyzwoitości. Bo gdyby nie krzyż, czaszka i metalowy pejcz, moglibyśmy domniemywać, że to tylko odważny, zmysłowy akt. Tymczasem jest to omdlała święta Kościoła katolickiego. Co spowodowało to omdlenie i czy scena przedstawia rzeczywiście...

Portret kardynała Bernardina Spady – urzędnika sumiennego, pracowitego i roztropnego

Kardynał Spada już od najwcześniejszych lat swej posługi na dworze papieża Urbana VIII cieszył się opinią człowieka obowiązkowego, nieustępliwego i konsekwentnego. Wysoki i rosły, uchodził za mężczyznę przystojnego, budzącego swymi przymiotami umysłu i ciała respekt, a nawet strach, ale rzadko sympatię. A jeśli dodamy do tego perfekcjonizm i przypisywaną mu pedanterię, otrzymamy gotowy portret. Ale to nie o przymioty ducha i ciała chodziło kardynałowi, gdy powierzył namalowanie swego wizerunku bolońskiemu malarzowi Guido Reniemu.

Opłakiwanie Chrystusa Domenica Guidiego – dramatyczny patos, gąszcz i ruch

W 1648 roku dwudziestotrzyletni Domenico Guidi przybywa do Wiecznego Miasta. Sporo już wie o rzeźbie dzięki swemu wujowi Giuliano Finellemu, w którego neapolitańskim warsztacie pracował do tej pory. Pokrewieństwo to stanowi zapewne wielki atut dla poszukującego zleceń twórcy, ale w Rzymie może okazać się przeszkodą. Artystyczną sceną miasta rządzi bowiem Gian Lorenzo Bernini – to on rozdaje zlecenia oraz zarządza pracami rzeźbiarsko-architektonicznymi i cieszy się bezgranicznym wprost zaufaniem kolejnych papieży. Finelli, który rozpoczynał karierę w warsztacie Bernin...