Artyści

Rzeźbiarze

Alessandro Algardi (1598–1654) – niedoceniony mistrz sztuki barokowej

Malarze

Andrea Pozzo (1642–1709) – mistrz malarskiej iluzji

Rzeźbiarze

Andrea Sansovino (ok. 1467–1529) – ten, który umiał ożywić zmarłych

Malarze

Annibale Carracci (1560–1609) - prostolinijny odludek w świecie rzymskiego splendoru

Malarze

Antiveduto Grammatica (1571–1626) – specjalista od głów o nietuzinkowym imieniu

Malarze

Antoniazzo Romano (1430? – 1512?) – wybitny podglądacz wielkich mistrzów

Rzeźbiarze

Antonio Canova (1757–1822) - przez współczesnych wychwalany, przez potomnych lekceważony

Rzeźbiarze

Antonio Raggi (1624–1686) – drugie ręce mistrza Berniniego

Architekci

Armando Brasini (1879–1965) – kreator architektury bombastycznie udrapowanej

Malarze

Artemisia Gentileschi (1593–1653) – malarka niekobieca, poniżona i zapomniana na stulecia

Malarze

Baciccio (1639–1709) – twórca nieba i piekła na ziemi

Rzeźbiarze

Bartolomeo Ammannati (1511–1592) – początki świetnej kariery wielkiego włoskiego manierysty

Malarze

Bronzino (1503–1572) – wysubtelniony, wyrafinowany i tajemniczy

Rzeźbiarze

Camillo Rusconi (1658–1728) – mało znany geniusz przełomu wieków

Malarze

Caravaggio (1571–1610) - subtelny interpretator Biblii i pospolity przestępca

Architekci

Carlo Maderno (1556–1629) – architekt rozchwytywany, pracowity i utalentowany

Malarze

Carlo Maratti (1625–1713) – znakomity portrecista i ojciec równie znakomitej córki

Architekci

Carlo Rainaldi (1611–1691) – architekt o zamiłowaniu do muzyki

Malarze

Carlo Saraceni (1579–1620) – twórca między weryzmem a idealizmem

Rzeźbiarze

Cosimo Fancelli (1618–1688), wielki, acz drugorzędny mistrz rzymskiego baroku

Malarze

Daniele da Volterra (1509–1566) – skazany na wielowiekowe pośmiewisko

Malarze

Dirck van Baburen (ok. 1592|93–1624) – krótkie, intensywne życie caravaggionisty z Północy

Malarze

Domenichino (1581–1641) - rzymski wzlot i neapolitański upadek małego Dominika

Architekci

Domenico Fontana (1543–1607) - wybitny architekt przedsiębiorczego papieża

Rzeźbiarze

Domenico Guidi (1625–1701) - czyli Bernini we francuskim stylu

Architekci

Donato Bramante (1444–1514) – sławetny burzyciel, który zmienił oblicze Rzymu

Rzeźbiarze

Ercole Ferrata (1610–1686) - naśladowca o nieprzeciętnym talencie

Architekci

Francesco Borromini (1599–1667) – nieufny melancholik i ekstrawagancki architekt

Rzeźbiarze

Francesco Cavallini (1640–1703) - rzeźbiarz girland i rozkołysanych świętych

Rzeźbiarze

Francesco Mochi (1580–1654) – odsunięty, zapomniany, niepocieszony

Malarze

Gerrit (Gerard) van Honthorst (1590–1656) – wstrzemięźliwy malarz nokturnowy

Architekci

Giacomo della Porta (1533–1602) - autor rzymskich fontann i najsłynniejszej fasady w dziejach sztuki

Rzeźbiarze

Gian Lorenzo Bernini (1599–1680) – porywczy, arogancki i genialny ulubieniec papieży

Rzeźbiarze

Giovanni Battista Maini (1690–1752) – elegancja późnego baroku

Malarze

Giovanni Lanfranco (1582–1647) – malarz Kościoła triumfującego

Rzeźbiarze

Giuliano Finelli (1602–1653) - rzeźbiarz koronek, listków i kołnierzyków, ale nie tylko

Malarze

Giuseppe Cesari (1568–1640) – ongiś rozchwytywany, dziś zapomniany ulubieniec papieży

Malarze

Guercino (1591–1666) – krótka kariera papieskiego wybrańca w Rzymie

Malarze

Guido Reni (1575–1642) – hazardzista o subtelnych manierach

Rzeźbiarze

Jacopo Sansovino (1486–1570) – w Rzymie niedoceniony, w Wenecji rozsławiony

Architekci

Luigi Moretti (1907–1973) – architekt racjonalista, faszysta i postmodernista

Architekci

Marcello Piacentini (1881–1960) – wychwalany i krytykowany kreator Rzymu doby faszyzmu

Malarze

Melozzo da Forlì (1438–1494) – ten, który wprowadził do Rzymu delikatny powiew renesansu

Rzeźbiarze

Michał Anioł (1475–1564), malarz z przymusu – boski, acz nieszczęśliwy

Architekci

Onorio Longhi (1568–1619) – artysta wagabunda

Malarze

Orazio Borgianni (1578–1616) – melancholik o intelektualnych ambicjach i wybuchowym charakterze

Malarze

Orazio Gentileschi (1563–1639) – intymny realista ze skłonnością do awanturnictwa

Rzeźbiarze

Pierre Le Gros (1666–1719) – wspaniała rzymska kariera dramatycznie przerwana

Rzeźbiarze

Pietro Bracci (1700–1773) - mistrz elegancji i teatralnych gestów

Malarze

Pietro da Cortona (1596–1669) – wirtuoz od glorii, triumfów i apoteoz wszelakiego rodzaju

Malarze

Pinturicchio (1454–1513) – kreator fabuły prostej i pełnej wdzięku

Malarze

Rafael (1483–1520) – przedwcześnie zmarły geniusz renesansu

Malarze

Simone Vouet (1590–1649) – rozmach, blask i bogactwo baroku

Rzeźbiarze

Stefano Maderno (okoł. 1570–1636) – twórca słynny z jednego posągu

Malarze

Trophime Bigot (1597–1650) – tajemniczy mistrz świecowego blasku

Fillide Melandroni (1581–1618) – niejednoznaczny portret znanej rzymskiej kurtyzany

Nowości
Nowości

Fillide Melandroni (1581–1618) – niejednoznaczny portret znanej rzymskiej kurtyzany

Jej piękna twarz jest dobrze znana miłośnikom malarstwa Caravaggia. Dojrzymy ją na jego obrazach w przebraniu świętych – Katarzyny Aleksandryjskiej i Marii Magdaleny, ale też starotestamentowej Judyty. Czy była tylko jego modelką, czy może kimś więcej – przyjaciółką, kochanką? Zapamiętana została głównie za sprawą pojedynku stoczonego przez malarza z Ranucciem Tomassonim, w którym miała odgrywać główną rolę. Sprawdźmy, ile w tej krwawo-romantycznej historii jest prawdy, a ile barwnej legendy, doskonale wpisującej się niestandardowe życie artysty i jego m...

Zobacz więcej

Wenus Knidyjska – wizerunek skromnej, zawstydzonej hetery

Nowości
Nowości

Wenus Knidyjska – wizerunek skromnej, zawstydzonej hetery

Grecka mitologia będąca źródłem licznych opowieści o Afrodycie, czyli rzymskiej Wenus, opisuje boginię miłości jako ucieleśnienie ideału kobiecej urody i pożądania. Pewna siebie i zapalczywa uwodzicielka wydaje się zawsze bezkompromisowo podążać za swoim uczuciem, nie zważając na męża, którego nagminnie zdradza. I oto pojawia się przed nami jej piękne ciało i delikatna twarz pod ciasno upiętymi włosami. Właśnie zdjęła swą szatę, aby zanurzyć się w morzu. A może skończywszy kąpiel, wychodzi już na brzeg i sięga po ubranie rzucone wcześniej niedbale na wazon. Jej ręka bezwiednie zd...

Zobacz więcej

Dzielnica czerwonych latarni – sekretne życie Wiecznego Miasta

Nowości
Nowości

Dzielnica czerwonych latarni – sekretne życie Wiecznego Miasta

Szacuje się, że pod koniec XVI stulecia w mieście nad Tybrem, liczącym w tym czasie około stu tysięcy mieszkańców, tylko jedną trzecią ludności stanowiły kobiety. Spośród nich około dziesięć procent trudniło się nierządem. Sektor usług seksualnych był w mieście rozbudowany, a kobiety lekkich obyczajów w równej mierze darzono tu pogardą i doceniano. Do Rzymu ściągały one z wszystkich zaułków Italii, mając nadzieję na szybki i pewny zarobek oraz licznych klientów. Płatne usługi seksualne świadczono w Wiecznym Mieście tak naprawdę zawsze, ale Pius V, wstę...

Zobacz więcej

Whoops, looks like something went wrong.