Malarze

Malarze

Andrea Pozzo (1642–1709) – mistrz malarskiej iluzji

Malarze

Annibale Carracci (1560–1609) - prostolinijny odludek w świecie rzymskiego splendoru

Malarze

Antiveduto Grammatica (1571–1626) – specjalista od głów o nietuzinkowym imieniu

Malarze

Antoniazzo Romano (1430? – 1512?) – wybitny podglądacz wielkich mistrzów

Malarze

Artemisia Gentileschi (1593–1653) – malarka niekobieca, poniżona i zapomniana na stulecia

Malarze

Baciccio (1639–1709) – twórca nieba i piekła na ziemi

Malarze

Bronzino (1503–1572) – wysubtelniony, wyrafinowany i tajemniczy

Malarze

Caravaggio (1571–1610) - subtelny interpretator Biblii i pospolity przestępca

Malarze

Carlo Maratti (1625–1713) – znakomity portrecista i ojciec równie znakomitej córki

Malarze

Carlo Saraceni (1579–1620) – twórca między weryzmem a idealizmem

Malarze

Daniele da Volterra (1509–1566) – skazany na wielowiekowe pośmiewisko

Malarze

Dirck van Baburen (ok. 1592|93–1624) – krótkie, intensywne życie caravaggionisty z Północy

Malarze

Domenichino (1581–1641) - rzymski wzlot i neapolitański upadek małego Dominika

Malarze

Gerrit (Gerard) van Honthorst (1590–1656) – wstrzemięźliwy malarz nokturnowy

Malarze

Giovanni Lanfranco (1582–1647) – malarz Kościoła triumfującego

Malarze

Giuseppe Cesari (1568–1640) – ongiś rozchwytywany, dziś zapomniany ulubieniec papieży

Malarze

Guercino (1591–1666) – krótka kariera papieskiego wybrańca w Rzymie

Malarze

Guido Reni (1575–1642) – hazardzista o subtelnych manierach

Malarze

Melozzo da Forlì (1438–1494) – ten, który wprowadził do Rzymu delikatny powiew renesansu

Malarze

Orazio Borgianni (1578–1616) – melancholik o intelektualnych ambicjach i wybuchowym charakterze

Malarze

Orazio Gentileschi (1563–1639) – intymny realista ze skłonnością do awanturnictwa

Malarze

Pietro da Cortona (1596–1669) – wirtuoz od glorii, triumfów i apoteoz wszelakiego rodzaju

Malarze

Pinturicchio (1454–1513) – kreator fabuły prostej i pełnej wdzięku

Malarze

Rafael (1483–1520) – przedwcześnie zmarły geniusz renesansu

Malarze

Simone Vouet (1590–1649) – rozmach, blask i bogactwo baroku

Malarze

Trophime Bigot (1597–1650) – tajemniczy mistrz świecowego blasku

Fillide Melandroni (1581–1618) – niejednoznaczny portret znanej rzymskiej kurtyzany

Nowości
Nowości

Fillide Melandroni (1581–1618) – niejednoznaczny portret znanej rzymskiej kurtyzany

Jej piękna twarz jest dobrze znana miłośnikom malarstwa Caravaggia. Dojrzymy ją na jego obrazach w przebraniu świętych – Katarzyny Aleksandryjskiej i Marii Magdaleny, ale też starotestamentowej Judyty. Czy była tylko jego modelką, czy może kimś więcej – przyjaciółką, kochanką? Zapamiętana została głównie za sprawą pojedynku stoczonego przez malarza z Ranucciem Tomassonim, w którym miała odgrywać główną rolę. Sprawdźmy, ile w tej krwawo-romantycznej historii jest prawdy, a ile barwnej legendy, doskonale wpisującej się niestandardowe życie artysty i jego m...

Zobacz więcej

Wenus Knidyjska – wizerunek skromnej, zawstydzonej hetery

Nowości
Nowości

Wenus Knidyjska – wizerunek skromnej, zawstydzonej hetery

Grecka mitologia będąca źródłem licznych opowieści o Afrodycie, czyli rzymskiej Wenus, opisuje boginię miłości jako ucieleśnienie ideału kobiecej urody i pożądania. Pewna siebie i zapalczywa uwodzicielka wydaje się zawsze bezkompromisowo podążać za swoim uczuciem, nie zważając na męża, którego nagminnie zdradza. I oto pojawia się przed nami jej piękne ciało i delikatna twarz pod ciasno upiętymi włosami. Właśnie zdjęła swą szatę, aby zanurzyć się w morzu. A może skończywszy kąpiel, wychodzi już na brzeg i sięga po ubranie rzucone wcześniej niedbale na wazon. Jej ręka bezwiednie zd...

Zobacz więcej

Dzielnica czerwonych latarni – sekretne życie Wiecznego Miasta

Nowości
Nowości

Dzielnica czerwonych latarni – sekretne życie Wiecznego Miasta

Szacuje się, że pod koniec XVI stulecia w mieście nad Tybrem, liczącym w tym czasie około stu tysięcy mieszkańców, tylko jedną trzecią ludności stanowiły kobiety. Spośród nich około dziesięć procent trudniło się nierządem. Sektor usług seksualnych był w mieście rozbudowany, a kobiety lekkich obyczajów w równej mierze darzono tu pogardą i doceniano. Do Rzymu ściągały one z wszystkich zaułków Italii, mając nadzieję na szybki i pewny zarobek oraz licznych klientów. Płatne usługi seksualne świadczono w Wiecznym Mieście tak naprawdę zawsze, ale Pius V, wstę...

Zobacz więcej