Pochodził z Lombardii, krótki czas pracował we Florencji, aby w 1708 roku, w wieku osiemnastu lat, przybyć do Rzymu, gdzie znalazł zatrudnienie w znanym warsztacie Camillo Rusconiego. Wraz z mistrzem, u którego pracował przez następne dwadzieścia lat, brał udział w dekoracji kościoła Sant’Agnese in Agone.  Wykonywał prace według projektów swego przełożonego, jak i innych rzeźbiarzy tego czasu, np. Pietro Bracciego. Uczestniczył też w dekorowaniu bazyliki św. Piotra (San Pietro in Vaticano).

Jednak najbardziej spektakularne dzieła stworzył w bazylice św. Jana na Lateranie (San Giovanni in Laterano), w kaplicy rodu Corsini, z którego wywodził się papież Klemens XII.  Przy wykonywaniu postaci papieża Maini wzorował się na dziele Gian Lorenzo Berniniego, podobnie jak uczynił to, tworząc targaną konwulsyjnym drżeniem, leżącą figurę św. Anny w kościele Sant’Andrea delle Fratte. W tym ostatnim dziele, wykorzystując wokabularz środków boskiego Berniniego, artysta przedstawił jednak postać starej, umierającej kobiety. Trzeba przyznać, że tak daleko idący naturalizm był w tym czasie dominującej dworskiej elegancji czymś wręcz rewolucyjnym, a na pewno ożywczym. 

Po 1730 roku nastąpił okres szczególnego uznania dla dzieł Mainiego, a jego samego zaczęto zaliczać do grona najwybitniejszych artystów swego czasu. Dowodem na to były, niestety w dużej mierze zniszczone przez trzęsienie ziemi, zamówienia dla dworu portugalskiego.

  Najważniejsze rzymskie dzieła Giovanniego Battisty Mainiego:

• Kościół Sant’Agnese in Agone – pomnik nagrobny Innocentego X i towarzyszące mu      alegorie  cnót – Wiary i Sprawiedliwości, dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza głównego      (1730)
• Bazylika San Giovanni in Laterano (kaplica Corsini) – pomnik nagrobny kardynała Neri    Corsiniego (1734), pomnik nagrobny papieża Klemensa XII (1736)
• Bazylika San Pietro in Vaticano – posągi św. Franciszka z Paoli (1732) i św. Filipa Nereusza    (1636)
•       Kościół Santi Luca e Martina – reliefy ukazujące symbole św. Jana Ewangelisty i św.                  Łukasza  w żagielkach kopuły kościoła 
•       Kościół Sant’Andrea della Fratte – posąg leżącej św. Anny, dwa anioły
•       Kościół Santa Maria della Scala – marmurowe anioły nad ołtarzem w kaplicy św. Teresy 
•       Bazylika Santa Maria Maggiore – alegoria Pokory nad portykiem wejściowym kościoła oraz    (we wnętrzu) relief Św. Gelazjusz palący heretyckie księgi 
•       Kościół San Luigi dei Francesi – wizerunek papieża św. Grzegorza I Wiekiego w żagielku        kopuły kościoła (1752)
•       Kościół Santa Maria in Publicolis - pomnik nagrobny Scipione Publicola Santacroce (1750)